Υπήρξε διάδοχος του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου ΙΑ Παλαιολόγου – Δραγάση;

Μαστρογιάννης Δημήτριος Οικονομολόγος-Θεολογος 

Η άλωση της Πόλης στις 29 Μαΐου 1453 και οι τραγικές συνέπειες της για τον Ελληνισμό  καθώς και τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς που ακολούθησαν υπό τον Οθωμανικό ζυγό δεν έκαμψαν τους ευσεβείς πόθους της Ρωμιοσύνης  ότι πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι.

Η αληθινή άλωση μετά το 1821.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

1. Τό θαῦμα τῆς ἐπιβίωσης τοῦ Ἑλληνισμοῦ κατά τήν Τουρκοκρατία.

Εἶναι πλέον κατασταλαγμένη καί γενικά ἀποδεκτή ἡ ἱστορική ἐκτίμηση, σύμφωνα μέ τήν ὁποία τά ἔθνη χάνονται, ὄχι ὅταν χάσουν τήν κρατική τους ὑπόσταση, τό σῶμα τους, ἀλλά ὅταν χάσουν τόν πολιτισμό τους, τήν ψυχή τους. Ἦταν συγκλονιστική ἡ ἐντύπωση πού προκλήθηκε στόν τότε γνωστό κόσμο ἀπό τήν εἴδηση τῆς ἁλώσεως τῆς Πόλης. Ἡ ὑπερχιλιετής ἔνδοξη χριστιανική αὐτοκρατορία, πού τόσο μεγαλόπνοα θεμελίωσε ὁ Μ. Κωνσταντῖνος, ἐξέπνευσε μαζύ μέ τήν τελευταία πνοή ἑνός ἄλλου Κωνσταντίνου, τοῦ Παλαιολόγου, πού ἐπάξια ὑπεράσπισε τήν τιμή καί τό μεγαλεῖο της πέφτοντας ἡρωϊκά σέ ἕνα ἄνισο ἀγώνα. Ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία κατά θεία ρύθμιση κουβαλοῦσε ἐνσωματωμένο μέσα της τόν Ἑλληνισμό, διέτρεχε θανάσιμο κίνδυνο. Γιατί δέν ἐπρόκειτο ἁπλῶς γιά τό τέλος ἑνός κράτους· θά δοκιμαζόταν τώρα σκληρά ἡ ἀντοχή τῆς ὀρθόδοξης πίστης, ἡ ὁποία ἐγονιμοποίησε καί διεμόρφωσε τόν ὀρθόδοξο πολιτισμό μέσα στά κρατικά ὅρια τῆς Ρωμανίας, συγχρόνως ὅμως ἐπέδρασε ἀποφασιστικά στήν ἱστορική πορεία καί ἐξέλιξη μεγάλων ἐθνῶν, τῶν σλαβικῶν. Θά ἐπεβίωνε ἆραγε τό πνεῦμα, ἡ ψυχή αὐτοῦ τοῦ πολιτισμοῦ, ἔστω καί ἄν ὁ κρατικός φορέας του ἔπαυε πλέον νά ὑπάρχει;

Απομεινάρι ενός άκρως οικουμενιστικού πρότζεκτ ή Γιατί χρειάστηκε η Κωνσταντινούπολη να εισαγάγει το νέο ημερολόγιο;

σ.σ. Το ενδιαφέρον άρθρο που ακολουθεί μεταφέρει σε εμάς λίγο από τον προβληματισμό του «ξανθού γένους» για αυτά που έρχονται. Οφείλω πάντως να εκφράσω τις διαφωνίες μου: «Αληθινός Ρωμιός» ο πατρ. Βαρθολομαίος που καταστρέφει την Ορθόδοξη Παράδοση; Αυτό δεν είναι προς όφελος του Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός δεν μπορεί να επιβιώσει δίχως την Ορθόδοξη Παράδοση -ίσως μόνο με την μορφή κάποιου απολιθωμένου δεινόσαυρου.

Γιόχαν Ρας. Απεικόνιση από βιβλίο του 1586.

Παύλος Κουζενκόβ

Πότε και γιατί το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε εισαγάγει το νέο ημερολόγιο και πώς αυτό το γεγονός συνδέεται με την τωρινή σύγκρουση στην Ουκρανία; Για όλα αυτά συνομιλούμε σήμερα με τον Παύλο Κουζενκόβ, διδάκτορα ιστορικών επιστημών, καθηγητή της Ιερατικής Σχολής Σρέτενσκαγια, με εξειδίκευση στα χριστιανικά χρονολογικά συστήματα.

Τελικά, από πότε ήταν «ελληνικό» το Βυζάντιο;

(Ένα διευκρινιστικό σχόλιο πάνω σε μία διαδεδομένη ανιστόρητη ανοησία)

του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορίας

Με αφορμή την επέτειο της Άλωσης της Πόλης, διάβασα πάλι από αρκετούς αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο την άποψη ότι το Βυζάντιο ήταν ελληνικό κράτος κατά τους τελευταίους του κυρίως αιώνες (υπονοώντας βασικά το διάστημα μετά τον 12ο). Πρόκειται βέβαια για μία από τις μεγαλύτερες ιστορικές ανακρίβειες και συγχρόνως τις μεγαλύτερες ανοησίες που κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια.

Γιάννη Χελιδώνη: Ὁ μαρμαρωμένος βασιλιὰς καὶ οἱ μαθητευόμενοι μάγοι.

Εἰσαγωγικὸ σχόλιο Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου 

Γιάννης Χελιδώνης, ὁ ἐπίκαιρος καὶ προφητικὸς ἀναγνώστης 

Ἀδελφοί μου, σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ μεγάλο χάρισμα νὰ εἶναι ἀναγνῶστες. Δηλαδή, νὰ μποροῦν νὰ διαβάζουν τὴν ἐποχή τους καὶ νὰ τὴν ἑρμηνεύουν σὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν τὸ χάρισμα αὐτό. Οἱ ἀναγνῶστες αὐτοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ βλέπουν τὰ παρελθόντα καὶ τὰ παρόντα. Σὲ μερικοὺς ἀπὸ αὐτούς ποὺ τοὺς ἐδόθη  τὸ  χάρισμα αύτό, πονοῦν ἀφόρητα γιὰ τὴν ἐποχή τους. Κάνουν τὸν πόνο τους προσευχή. Καὶ τὸ χάρισμά τους αὐξάνει καὶ  βλέπουν καὶ τὰ μέλλοντα συμβαίνειν.  Αὐτὸ καὶ ἂν εἶναι πόνος δυσβάστακτος, μοναξιὰ καὶ σαλότης!