(Αναφορά στον συλλογικό Τόμο: «Η κατάσταση του Κόσμου – 2010»)
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Στη σημερινή αποστασία από τον αληθινό Τριαδικό Θεό, προβάλλουν ως «ανακουφιστική» λύση – πεποίθηση: α) ο οικουμενισμός – πανθρησκεία και β) η «πράσινη ανάπτυξη».
Σ’ αυτούς τους δύο πόλους εκατομμύρια άνθρωποι θα συντονισθούν (αποπροσανατολιστικά) με τη βοήθεια «ποιμένων» και πολιτικών ηγεσιών, δυστυχώς!
Για την λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη ή συμφωνία», το Ινστιτούτο WORLDWATCH (Ινστιτούτο Παρακολούθησης του Κόσμου), έχει κυκλοφορήσει «Τόμο» συνεργασίας πολλών «ειδικών» με πρωτότυπο τίτλο: «State of the World 2010: Trans forming cultures: From Consumerism to sustainability», δηλ. «2010 – Η κατάσταση του κόσμου – ο πολιτισμός μας σε μετάβαση – Από τον καταναλωτισμό στην αειφορία».
Παρακολουθούμε τις σκέψεις τους, τα πιστεύω τους, στηριζόμενοι σε δύο (2) ασφαλείς άξονες:
Α) Στο Λόγο του Θεού (γενικά) και Β) ειδικότερα, στο νόημα του κόσμου, ως κάτοπτρο των ιδιοτήτων του Θεού (Ρωμ. 1, 19 – 20).
Δεν αποτελεί είδηση, ότι η ανυπακοή – παραβίαση – περιφρόνηση των δύο (2) αυτών πνευματικών αξόνων οδήγησε (και οδηγεί) την ανθρωπότητα στο δρόμο της αυτοκαταστροφής της.
Εύστοχα ο Σταυρουπόλεως Μάξιμος, έχει τονίσει:
«η αποκοπή του ανθρώπου από τον Θεόν και περιορισμός αυτού εντός του φυσικού μόνον κόσμου σημαίνει άρνησιν και της υψηλής ευθύνης, την οποίαν επιβάλλει η μετά του Θεού κοινωνία και σχέσις του ανθρώπου. Το υπέρ φυσικόν ολοκληρώνει την έννοιαν του φυσικού και την έννοιαν του Θεού ολοκληρώνει η παρουσία του ανθρώπου, δια τον οποίον ο Θεός απεκαλύφθη. Διότι ο Χριστιανισμός είναι η Ιστορία της αποκαλύψεως του Θεού, η οποία εγένετο εις τον άνθρωπον και δια τον άνθρωπον» (Σταχυς Ζ 52-62, Ιούνιος 1977, Ιούλιος 1981, σελ 344).
Ακριβώς αυτός είναι ο ιδεολογικός πυρήνας όλων σχεδόν των «πράσινων κινημάτων», η «αποκοπή του ανθρώπου από τον Θεόν και περιορισμός αυτού εντός του φυσικού μόνο κόσμου…».
Η έκδοση του Ινστιτούτου WORLDWATCH, φιλοξενεί και το άρθρο: «Κατανάλωση και πράσινη ανάπτυξη», του κ. Σπύρου Κουβέλη, πρώην Υφυπουργού Εξωτερικών. Γράφει:
1) «Όλες οι προσπάθειες για ευημερία της ανθρωπότητας και ταυτόχρονης διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος έχουν αποτύχει… Αρκεί να σκεφθούμε ότι δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι, από τα έξι και πλέον που φιλοξενεί σήμερα ο Πλανήτης, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, και όπως είναι γνωστό η φτώχεια και ενισχύει και προκαλεί μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα».
2) «Σήμερα στον πλανήτη μας υπάρχουν λαοί που πετάνε τα περισσεύματά τους στα σκουπίδια και άλλοι λαοί που λιμοκτονούν και τα παιδιά τους πεθαίνουν από την πείνα, τη δίψα και την εγκατάλειψη».
1ο Σχόλιο: Πώς γίνεται, αυτοί που πετάνε στα σκουπίδια τα περισσεύματά τους (μάλλον απορρίμματά τους) να μην ρυπαίνουν το περιβάλλον και οι φτωχοί να ενισχύουν – προκαλούν τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα; Αντίφαση, κ. Κούβελα∙ ομιλείτε ως άνθρωπος του συστήματος! Στη δεκαετία του ’60, εδώ στο Βόλο, ο Παγασητικός Κόλπος είχε μολυνθεί (φρικτά) από τα λύματα της αχυροκυτταρίνης, εργοστασίου στην Λάρισα (τότε). Σήμερα έχουμε τα «Τσιμέντα» και την «Χαλυβουργία» που ρυπαίνουν την Μαγνησία. Οι πτωχοί ευθύνονται για τις θανατηφόρες αυτές ρυπάνσεις;
Τον πρόλογο του βιβλίου έχει γράψει ο Muhammad Yunus, ιδρυτής της Τράπεζας Grameen, κάτοχος βραβείου Νόμπελ Ειρήνης 2006. Γνωρίζει, ότι η σημερινή κοινωνία χαρακτηρίζεται από την άνιση κατανομή του εισοδήματος στους διάφορους λαούς, γι’ αυτού προς «ανακούφιση» δημιούργησε μια διαφορετική τράπεζα προκειμένου να βοηθήσει «το δύσκολο ζήτημα της πολιτισμικής αλλαγής στην Κατάσταση του Κόσμου 2010», «τον πολιτισμό της βιωσιμότητας», όπως δικαιολογεί την απόφασή του. Γράφει, επίσης:
«… αναλάβαμε το έργο να δημιουργήσουμε μια διαφορετική τράπεζα, μια τράπεζα που θα ήταν προσανατολισμένη να εξυπηρετεί τους φτωχούς… έτσι ξεκίνησε ένα νέο πολιτισμικό μοντέλο χρηματοδότησης και ανακούφισης της φτώχειας, σύμφωνα με το οποίο οι φτωχότεροι εξυπηρετούνται κατά προτεραιότητα και ένα μικρό κεφάλαιο μπορεί να μετατρέψει την αξιοθρήνητη φτώχεια σε βιοπορισμό.
2ο Σχόλιο: Αναμφίβολα, η άνιση διανομή του εισοδήματος (Εθνικού) δημιουργεί τις κοινωνικές τριβές. Παρατηρούμε να υπάρχουν εισοδήματα χωρίς εργασία (την ανάλογη) και εργασίες χωρίς εισόδημα (το ανάλογο).
Η Γραφή αναιρεί τις διχαστικές λογικές των οικονομικών (κοσμικών) συστημάτων, κατηγορηματικά:
α) «λέγει γαρ η γραφή∙ βουν αλοώντα ου φιμώσεις∙ και ∙ άξιος ο εργάτης του μισθού αυτού (Α΄ Τιμ. 5, 18).
β) Ομιλεί ο αδελφόθεος Ιάκωβος στην Καθολική Επιστολή του για τον «μισθό των εργατών τον απεστερημένο», ως έργο (αμαρτία) των πλουσίων.
3ο Σχόλιο: Στο βιβλίο «Περιβάλλον και ποιότητα της ζωής – Οικολογικές μελέτες» (μετάφραση από τα Γερμανικά) – Εκδόσεις ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ, διαβάζουμε:
ι) «Η ιδέα της προστασίας του περιβάλλοντος και οι τεχνικές για την πραγματοποίησή της εφευρέθηκαν από τους μπενθαμιστές πριν από περισσότερα από 150 χρόνια και μάλιστα για τα συμφέροντα του βιομηχανικού κεφαλαίου. Ο έλεγχος της μόλυνσης του περιβάλλοντος δεν αποσκοπούσε αρχικά στον περιορισμό της βιομηχανικής ανάπτυξης, αλλά μάλλον στη διασφάλιση και στην προώθησή της…» (Σελ. 21).
4ο Σχόλιο: Γράφουν στο βιβλίο που αναφέραμε (οι 3 συγγραφείς του), ότι:
«τη δεκαετία του ’70 η εταιρεία Koppers Company κατασκευάζει αποχετευτικά συστήματα και φίλτρα αερίων∙ από το άλλο μέρος κατέχει ηγετική θέση στον τομέα κατασκευής Χαλυβουργείων (…) η εταιρεία θα χτίσει νέα χαλυβουργεία, που μολύνουν το περιβάλλον, και μετά θα τα εφοδιάσει με συστήματα προστασίας του περιβάλλοντος»! (Σελ. 24).
Επίσης γράφουν, ότι «πολλές οικολογικές ομάδες πρωτοβουλίας παίζουν συχνά έναν πολύ ύποπτο ρόλο. Δημιουργούνται άλλοτε φαινομενικά αυθόρμητα όπως το κίνημα για «Καθαρό Περιβάλλον», άλλοτε βρίσκονται άμεσα κάτω από την αιγίδα του κράτους και της βιομηχανίας∙ Σκοπός τους είναι να διευθετούν την αυξανόμενη δυσαρέσκεια των μισθωτών για τις άθλιες συνθήκες της ζωής τους, να διασφαλίζουν δηλαδή την «κοινωνική ειρήνη» και να δημιουργούν την εντύπωση πως τάχα και ο λαός συμμετέχει στην διαδικασία της “προστασίας του περιβάλλοντος”» (Σελ. 25).
Διευκρινίζουν, όμως «ότι οι οικολογικές ομάδες πρωτοβουλίας δεν μπαίνουν όλες με τέτοια δουλοπρέπεια στην υπηρεσία των συμφερόντων του κεφαλαίου∙ τούτο φαίνεται και από το γεγονός ότι η δράση τους έχει οδηγήσει συχνά σε συγκρούσεις με την αστυνομία. Ο κίνδυνος της χειραγώγησής τους παραμονεύει πάντα» (Σελ. 26).
5ο Σχόλιο: Θεωρώ ότι η «φροντίδα» των πράσινων κινημάτων για τον άνθρωπο και το περιβάλλον είναι περισσότερο συμβολική. Ως φιλοσοφικό – κοσμοθεωριακό σύνολο προωθούν την «πολιτισμική αλλαγή», όπου η Ηθική, η κοινωνιολογία και η οικονομία είναι αναπόσπαστα ενωμένες στη βάση του υλισμού – φυσιοκρατίας.
Να υπογραμμίσουμε, ότι υπάρχουν διάφορες εκδοχές «πράσινης ανάπτυξης». Ο οικουμενισμός – πανθρησκεία θα χρειαστούν στην παγκόσμια ηγεσία για τη ρύθμιση (κυρίως) της Ηθικής, ενώ για την κοινωνιολογία – οικονομία θα χρησιμοποιήσουν το «όραμα» πράσινη ανάπτυξη. Πλήρης αποστασία!
Αν δεν αντιληφθούν, ότι η αμαρτία του ανθρώπου, σε συνδυασμό με την αλαζονεία – απληστία των πλουσίων χωρών, καταστρέφουν την Κτίση, τότε οι «πράσινοι» ματαιοπονούν.
«τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά για τον υποτάξαντα» (αυτήν) – Ρωμ. 8, 20.
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 