Αντίσταση Σταύρωση και Ανάσταση.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Τα δραματικά γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος, κατά την οποία βιώνουμε εντονότερα τη θυσία του Θεανθρώπου Ιησού για τη σωτηρία μας, διδάσκουν τον καθένα μας πως η αντίσταση προς το απάνθρωπο κατεστημένο προκαλεί τη σκληρή δοκιμασία των διωγμών και της Σταυρώσεως, αλλά οδηγεί στην Ανάσταση. Όσοι αποφεύγουν την αντίσταση και απαρνούνται την δοκιμασία δεν πιστεύουν στην Ανάσταση. Όποια ηλικία και αν έχουν, είναι συμβιβασμένοι στα γήινα και αιχμαλωτισμένοι στο παροδικό υλικό συμφέρον.

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς, που θυσιάστηκε από αγάπη και ενδιαφέρον για τη σωτηρία μας, κατά τη διάρκεια της παράνομης και απάνθρωπης σε βάρος Του διαδικασίας μας δίδαξε να μην είμαστε ούτε απαθείς, ούτε εμπαθείς. Μπορεί να δέχθηκε το φίλημα του Ιούδα, αλλά την ώρα εκείνη του είπε με παράπονο «με φίλημα προδίδεις τον Μεσσία;». Μπορεί να τοποθέτησε στη θέση του το κομμένο αυτί του δούλου και να δίδαξε τον Πέτρο ότι η βία μόνο βία προκαλεί, αλλά απευθυνόμενος στους αρχιερείς και στους στρατηγούς που πήγαν νύκτα να Τον συλλάβουν με σπαθιά και ρόπαλα, τους παρατήρησε πως του συμπεριφέρθηκαν σα να ήταν ληστής. Και πρόσθεσε προς αυτούς: «Κάθε ημέρα ήμουν στο ιερό και δεν με συλλάβατε και έρχεστε τώρα, στη δική σας ώρα της εξουσίας του σκότους, για να πετύχετε το πανούργο σχέδιό σας».

Στην παράνομη ενώπιον του Άννα ανάκριση αυτός τον ερώτησε για τους μαθητές του και για τη δράση Του και ο Κύριος μειλίχια του παρατήρησε: « Μιλούσα πάντα φανερά στις συναγωγές και στο ναό και πολύς λαός με άκουσε. Κρυφά δεν δίδαξα ποτέ. Ρώτησε λοιπόν αυτούς που παρακολούθησαν τα όσα είπα». Δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του, αλλά τον παρέπεμψε στους ακροατές των κηρυγμάτων Του και θεατές των θαυμάτων Του. Και όταν ένας από τους φρουρούς που είχαν συλλάβει τον Ιησού θύμωσε με την απάντησή Του και τον ράπισε, Εκείνος γύρισε προς αυτόν το βλέμμα Του και του είπε: «Αν είπα κάτι κακό πες το μου. Αν όμως μίλησα σωστά γιατί με δέρνεις;»

Στο μέγαρο του Καϊάφα, που συνεχίστηκε η προσχεδιασμένη διαδικασία για την καταδίκη του Κυρίου, άκουσε τους ψευδομάρτυρες και δεν μίλησε. Όταν όμως ο Καϊάφας τον προκάλεσε να πει αν είναι ο Υιός του Θεού, Εκείνος του το βεβαίωσε με τρόπο αποστομωτικό. Ο Πιλάτος, στον οποίο πήγαν στη συνέχεια τον Κύριο οι Αρχιερείς με την κατηγορία ότι ονομάζει τον εαυτό Του βασιλιά τον Ιουδαίων, του έθεσε το ερώτημα αν πράγματι είναι βασιλιάς τους και Εκείνος του απάντησε με ερώτημα: «Με ρωτάς από μόνος σου, ή άλλοι σου μίλησαν για μένα;». Ο Πιλάτος επέμεινε στο ερώτημα και ο Κύριος του απάντησε: «Συ λες ότι είμαι βασιλιάς. Εγώ ήρθα στον κόσμο για να φανερώσω την αλήθεια και όποιος αγαπάει την αλήθεια καταλαβαίνει τα λόγια μου». Και πριν τον παραδώσει στους στρατιώτες και στον όχλο για να τον οδηγήσουν στον Γολγοθά, ο Πιλάτος Του παρατήρησε ότι πρέπει να απαντά στις ερωτήσεις του, γιατί έχει εξουσία επάνω Του να Τον εκτελέσει ή να Τον αφήσει ελεύθερο, τότε Εκείνος του απάντησε ευθαρσώς πως δεν θα είχε καμία εξουσία επάνω Του, αν δεν την είχε επιτρέψει ο Θεός.

Ο Έλληνας Χριστιανός σήμερα αντιμετωπίζει ποικίλες δοκιμασίες και καλείται να αποδεχθεί Νόμους αντίθετους προς την συνείδησή του. Αν δεν μιμηθεί τον Χριστό και δεν αντισταθεί με αγάπη, αλλά και με σταθερότητα στα όσα τραγικά συμβαίνουν δεν είναι άξιος μαθητής Του. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι ο προ μηνός ψηφισθείς Νόμος για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων. Πρόκειται για έναν των χειροτέρων Νόμων, που έχουν ψηφιστεί στα 200 περίπου χρόνια του Ελληνικού κράτους.

Δεν είναι μόνο η παραβίαση του θεμελιώδους βιολογικού νόμου περί της διαιωνήσεως των ειδών, είναι τα επιχειρήματα που ελέχθησαν από τους ψηφίσαντας τον Νόμο, είναι αυτό που ως ηθική πραγματικότητα εκπέμπει προς τον κάθε πολίτη. Είναι ακόμη αυτά που θα επακολουθήσουν με βάση τα ίδια παράλογα επιχειρήματα. Πρόκειται για την τεκνοθεσία από ομοφυλόφιλους, την παρένθετη μητέρα, τη διδασκαλία της ομοφυλοφιλίας στα σχολεία, την προώθηση από νεαρής ηλικίας της αλλαγής του φύλου. Και αυτά συμβαίνουν και θα συμβούν γιατί με τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων απεδείχθη ότι επιδιώκεται να επιβληθεί ως πορεία ζωής ο ηδονισμός και ο ατομισμός.

Επερχομένων των εκλογών για το Ευρωκοινοβούλιο το κυβερνόν Κόμμα, που επέβαλε τον γάμο των ομοφυλοφίλων, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις επιχειρεί να μειώσει τον αντίκτυπο που είχε η ενέργειά του στο λαό. Πρώτον προσπαθεί έως την 9η Ιουνίου να είναι θαμμένο το γεγονός. Δεύτερον προωθεί την προπαγάνδα ότι με την ψήφιση του Νόμου το θέμα τελείωσε και πρέπει να ξεχαστεί…Και τρίτον επιδιώκει να φανεί ότι με την διοίκηση της Εκκλησίας οι σχέσεις είναι άριστες… Αυτό το σκοπό εξυπηρέτησε η συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Ιερώνυμο στο Δήλεσι, οι φωτογραφίες με χαμόγελα των δύο, οι χωρίς ειρμό αλλά με σύνθημα «Αυτές τις ώρες είναι απαραίτητη η συνεργασία, κοιτάμε πώς μπορούμε να πάμε μπροστά» δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου. Ο σκοπός του κ. Μητσοτάκη επετεύχθη εκτός της Αρχιεπισκοπής, σε άλλη Μητρόπολη, στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας, στο χωριό Δήλεσι, που είναι πολύ κοντά στα Οινόφυτα, όπου γεννήθηκε ο κ. Ιερώνυμος, και πού πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνικής δραστηριότητάς του ο Αρχιεπίσκοπος το αφιερώνει σε αυτό. Οι τίτλοι των εφημερίδων και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης δείχνουν τη σκοπιμότητα της συνάντησης: «Χαστούκι του Ιερώνυμου σε Βελόπουλο», «Κλείνει (ο Μητσοτάκης) το μέτωπο με την Εκκλησία», «Ιερή ανακωχή», «Ο πάγος έσπασε», «Λιώνει ο πάγος», «Μήνυμα συνεργασίας»…

Είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι ο Αρχιεπίσκοπος λίγες ημέρες μετά τα όσα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αποφάσισε για την Κυριακή της Ορθοδοξίας και την 25η Μαρτίου θέλησε να εξυπηρετήσει τον πρωθυπουργό στον σχεδιασμό του. Πρόκειται για μια άμεση και ανεπίτρεπτη ανάμιξή του στην πολιτική και στον προεκλογικό αγώνα υπέρ του κ. Μητσοτάκη, όταν μάλιστα ονοματίζει και «δίνει χαστούκι» (Πρωτοσέλιδο «Απογευματινής) σε αρχηγό Κόμματος που κατεβαίνει στις προσεχείς εκλογές.

Ο Αρχιεπίσκοπος συμβιβάσθηκε. Μπορεί και κάποιοι ακόμη αρχιερείς και άλλοι κληρικοί να κάμουν το ίδιο. Μπορεί και αρκετοί λαϊκοί. Τελικά η Εκκλησία τί κάνει; Ακολουθεί τον Χριστό ή τον κόσμο; Η Εκκλησία πορεύεται αλώβητη. Γιατί Εκκλησία δεν είναι κάποιο κοσμικό κατασκεύασμα, αλλά όπου, με τα έργα τους και τη ζωή τους, κληρικοί και λαϊκοί ακολουθούν τη ζωή του Κυρίου και μιμούνται την έναντι των εχθρών Του στάση Του. Καλή Ανάσταση.-

---