Πρόλογος εις τiς κατηχήσεις Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου.

Θεόκλητος Μοναχὸς Διονυσιάτης «Άγιον Όρος, 28 – 2 – 1961

…. Τὸ δόγμα, λοιπόν, τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἐδημιούργησε διὰ τὸν ἄνθρωπον τὴν εὐθύνην, ὅπως τὰ ἔργα του, οἱ λόγοι του, οἱ διαλογισμοί του εἶναι συνεπεῖς, πρὸς τὸν σκοπὸν τῆς θεώσεώς του. Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἐπίστευσεν εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τῆς χάριτος λησμονήσῃ που κατευθύνεται, κατ᾿ ἀνάγκην ἡ ζωή του θὰ ρυθμίζεται μὲ κανόνας καὶ κριτήρια χαμηλά. Συνεπῶς θὰ ἔχῃ ἐκπέσει τῆς ζωῆς, ποὺ ἄγεται εἰς τὴν θέωσιν, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπὸ τὴν γῆν. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει εἰς τὴν μείζονα μερίδα τῶν πιστευόντων.

«Αἱ ἐντολαὶ οὐκ εἰσὶ βαρεῖαι». Εν τούτοις, εἴτε ἡ ἄγνοια τῆς ἀφάτου εἰς μεγαλεῖον κλήσεως τῶν ἀνθρώπων εἰς θέωσιν, εἴτε ὁ ἀπαιτούμενος κατ᾿ ἀρχὰς μόχθος τῆς «στενῆς καὶ τεθλιμμένης ὁδοῦ», ὁδηγοῦν εἰς μίαν ἐξωτερικὴν ἠθικότητα, ἐνῷ αἱ καρδίαι γίνονται εσπήλαιον ληστῶν» τῶν ἀκαθάρτων παθῶν. Αὐτὸ δὲ τὸ τραγικόν, δὲν συμβαίνει μόνον εἰς τὸν εὐσεβῆ λαόν, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ποιμένας καὶ διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ πλέον ἀξιοδάκρυτον καὶ τὸ ὀχύρωμα τῶν «ληστῶν» εἰς τὰς καρδίας μας. Διότι πλανωμένου τοῦ λαοῦ, ἂν οἱ φυσικοὶ διδάσκαλοί του ἦσαν πεφωτισμένοι, θὰ τὸν ξυπνοῦσαν ἀπὸ τὴν πλάνην του. ᾿Αλλὰ ὅταν οἱ ποιμαίνοντες καὶ διδάσκοντες δὲν ὑποψιάζονται καὶ τὸ ἰδικόν των σκότος, τότε γίνεται ἐκεῖνο, ποὺ εἶπεν ὁ μέγας ᾿Απόστολος τοῦ Χριστοῦ· «πλανῶντες καὶ πλανώμενοι προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον».

Διὰ τοῦτο, τὸ θέμα τοῦ διδασκάλου καὶ ποιμένος τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι μέγα καὶ φοβερὸν καὶ λίαν ὑπεύθυνον. Δὲν γνωρίζω εἰς ποίαν κλίμακα ὑπάρχει ἡ βαθεῖα ἀγνοια τῆς γνησίας ὀρθοδόξου εὐσεβείας. «Αν ὅμως κρίνω ἀπὸ τὰ κηρύγματα καὶ τὰς ἐκδόσεις τῆς ἐποχῆς μας, δὲν γνωρίζω πόσος θὰ εἶναι ὁ λαὸς ποὺ ζεῖ ὀρθοδόξως. Ἐγέμισεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλὰς ἀπὸ βιβλία τῆς ἐτικέττας, Προτεσταντῶν, Καθολικῶν, φιλοσόφων, ψυχολόγων, λογοτεχνῶν. Βιβλία ἄρρωστα, συναισθηματικά, νηπιώδη, ἀντιπνευματικά, ἀντορθόδοξα, ἀντιπατερικά, φιλελεύθερα, πραγματικὰ ἐκμαγεῖα ἀκαθάρτων καρδιῶν καὶ….

…Ἡ ἐπανέκδοσις τῶν Κατηχήσεων μετὰ ἀπὸ ἕνα αἰῶνα, ἀποτελεῖ πουλυτιμοτάτην προσφορὰν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον ᾿Εκκλησίαν μας καὶ τὸν πεινῶντα καὶ διψῶντα πνευματικὴν χαρὰν καὶ ἀλήθειαν λαόν μας. Ἡ δὲ προσφορὰ αὐτὴ γίνεται πάλιν ἀπὸ ἕνα πτωχόν, ἀλλὰ πλούσιον εἰς ζῆλον καὶ ὀρθόδοξον διαίσθησιν ἐκδότην, διὰ νὰ ἐπιβεβαιοῦται εἰς τοὺς αἰῶνας ὁ ά ποστολικός λόγος, ὅτι, «ὁ Θεὸς τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο, ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνη…». Καὶ δυστυχῶς ἡ Ἐκκλησία μας ὑπερεπληρώθη «σοφῶν». Ω, τί εὐλογία Θεοῦ θὰ ἦτο νὰ ἐστερεῖτο τῆς διακονίας των!…

ήλθε στην αλληλογραφία

---