Νεκτάριος Δαπέργολας
«Λέγω δὲ ὑμῖν· πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ· ὁ δὲ ἀρνησάμενός με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀπαρνηθήσεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ…Ὅταν δὲ προσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μὴ μεριμνᾶτε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε· τὸ γὰρ ῞Αγιον Πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἃ δεῖ εἰπεῖν» (Κατά Λουκάν ιβ΄ 8-12)
Καθώς προχωροῦμε πρός τόν Δεκαπενταύγουστο καί ταυτόχρονα συνεχίζει πάντοτε νά μαίνεται γύρῳ μας ὁ πόλεμος ἀπό ὁρατούς καί (κυρίως) ἀοράτους ἐχθρούς, ἄς θυμόμαστε ὅτι, πέραν τῆς μετάνοιας καί τοῦ προσωπικοῦ μας πνευματικοῦ ἀγῶνα, αὐτή εἶναι ἡ κύρια πράξη ἀντίστασης καί συνάμα τό βασικό μας χρέος μέσα στόν δαιμονικό ζόφο πού μᾶς κυκλώνει ἀσφυκτικά: το νά ὁμολογοῦμε Χριστό. Καί ὁμολογῶντας Τον, νά λέμε βεβαίως καί γιά ὅλα τά θέματα τήν ἀλήθεια (πραγματικά μαζί πᾶνε αὐτά – γιατί Ἐκεῖνος εἶναι ἡ Ἀλήθεια, ἄρα δικές Του εἶναι καί ὅλες οἱ ἐπιμέρους ἀλήθειες).
Καί ἐπίσης νά μή φοβόμαστε τίς διώξεις, οὔτε νά διστάζουμε σκεπτόμενοι τί θά ποῦμε, προκειμένου νά ὑπερασπιστοῦμε τήν πίστη μας. Ὅπως τό ἀκούσαμε ἐπακριβῶς ἀπό τά ἴδια τά χείλη Του, θά μᾶς φωτίσει ἐκείνη τήν ὥρα τό Ἅγιο Πνεῦμα καί θά μᾶς δώσει θάρρος καί παρρησία. Γιά νά μήν ἀγωνιοῦμε ἄσκοπα γιά τό τί πρέπει νά πράξουμε στους σκοτεινούς αὐτούς καιρούς, γιά νά μή βαυκαλιζόμαστε αἰθεροβατώντας γιά τήν ἀποτελεσματικότητα τῶν ὅποιων (πολιτικῶν ἤ ἄλλων κοσμικῶν) κινήσεων καί ἐνεργειῶν μας καί φυσικά γιά νά μή σπαταλοῦμε δυνάμεις ἐπί ματαίῳ, καιρός ἐπιτέλους νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι αὐτή εἶναι ἡ μόνη δράση πού πραγματικά μπορεῖ νά φέρει ἀποτέλεσμα ἀπέναντι σέ ἕνα πανίσχυρο παγκόσμιο διαβολοσύστημα καί μέσα στήν καρδιά ἑνός τρομακτικοῦ πολέμου πού, ἐπειδή εἶναι ἐξολοκλήρου πνευματικός, δέν μπορεῖ νά κερδηθεῖ παρά μόνο μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί μέ τή χρήση ἐκ μέρους μας καθαρά πνευματικῶν ἐπίσης ὅπλων…
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 
Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε.
«Μην ταράζεται η καρδιά σας· να ’χετε πίστη στο Θεό, να ’χετε πίστη και σ’ εμένα.
«Το λέει αυτό, επειδή ήταν λογικό ακούγοντας αυτοί αυτά, να ταράζονται· διότι εάν ο κορυφαίος και τόσο θερμός άκουσε ότι πριν τη φωνή του πετεινού θα απαρνηθεί τρεις φορές, φυσικό ήταν να περιμένουν αυτοί, ότι θα τους βρει κάποιο μεγάλο συμβάν, ικανό να μεταβάλλει και τις αδαμάντινες ψυχές».
Ο Κύριος τώρα ενθαρρύνει τους μαθητές. Ναι μεν δεν πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και να υπερτιμούμε τις δυνάμεις μας, δεν πρέπει όμως από κακώς νοούμενη ταπεινοφροσύνη να κυριευόμαστε από ανησυχία, ικανή να διώχνει από εμάς την ελπίδα και την ειρήνη. Δεν λέει ο Κύριος εδώ· μη λυπάστε· να μην είναι οι καρδιές σας ευαίσθητες, αλλά να μην ταράζονται, όπως η θάλασσα όταν υπάρχει σε αυτήν τρικυμία. Η καρδιά. Παρόλο που το έθνος και η πόλη θα κυριευτεί από μεγάλη ταραχή, παρόλο που ο κύκλος σας ο αποστολικός θα διασκορπιστεί μετά από λίγο και προς στιγμήν, προσέξτε να μην ταραχτεί η καρδιά σας. Διατηρήστε την κατοχή της ψυχής, όταν δεν μπορείτε να κατακτήσετε κάτι άλλο. Η καρδιά σας είναι το κύριο φρούριό σας. Οτιδήποτε και αν κάνετε, διώχνετε με επιμέλεια κάθε ταραχή από αυτό.
«Έπειτα, σαν ακριβώς να είπαν οι μαθητές· Και πώς δεν θα ταραχτούμε αφού πρόκειται να πέσουμε σε τέτοιες δυσκολίες; Λέει· Πιστεύετε στο Θεό…».Η γρηγοράδα στην πίστη… κάνει στρατιώτη αυτόν που τώρα είναι δειλός.
Αληθινή πηγή παρηγοριάς για ένα πνεύμα ταραγμένο είναι η πίστη στο Θεό.
Να πιστεύετε στην ύπαρξη του Θεού και στο ότι τα πάντα βρίσκονται κάτω από την πρόνοιά Του και τον Έλεγχό Του, Ό Οποίος διευθύνει το έργο αυτό, στο οποίο και εσείς κληθήκατε, και ο οποίος δεν αφήνει να χαθεί λόγω αδυναμίας ο διδάσκαλός σας.
«Δηλαδή όλα τα δεινά θα περάσουν, διότι η πίστη σε εμένα και τον Πατέρα μου είναι πιο δυνατή από τα κακά που έρχονται και δεν θα αφήσει κανένα από τα δυσάρεστα να επικρατήσει».
Ο οποίος ήλθα από το Θεό, και ο οποίος εκτελώ το έργο εξ’ ονόματος του Πατέρα και μακριά από το να χωριστώ με το θάνατο, θα εξακολουθήσω αυτό και θα το συμπληρώσω στον ουρανό. Οι χαρές, τις οποίες μας προκαλεί η πίστη, είναι τα καλύτερα φάρμακα κατά των θλίψεων και των πόνων της σάρκας και των αισθήσεων. Σημείωσε, ότι εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν σωστά στο Θεό, θα πιστεύουν και στον Ιησού Χριστό, ο οποίος γνώρισε σε αυτούς τον αληθινό Θεό. Το να πιστεύει όμως κάποιος στο Θεό μέσω του Ιησού Χριστού είναι έξοχο μέσο για να διατηρεί και την καρδιά του ελεύθερη από κάθε ταραχή.