«Οι Χριστιανοί γονείς ως ηγιασμένοι και τω σώματι του Χριστού ηνωμένοι οι δια του Μυστηρίου του Γάμου την χάριν λαβόντες του παναγίου Πνεύματος προς αγιασμόν του νόμου της τεκνογονίας, όπως αγία γένηται η απαρχή της συζυγίας και άγιοι οι καρποί αυτής, οφείλουσι να βαπτίζωσι τα νήπια αυτών προς τελείαν ένωσιν αυτών μετά του σώματος του Χριστού μετά του οποίου διά των γονέων αυτών ανήκουσιν ήδη εις την Εκκλησίαν ως τέκνα των τέκνων της Εκκλησίας, γεννηθέντα εν τή Εκκλησία υπό τας ευχάς και τας ευλογίας της Εκκλησίας. Οι Χριστιανοί γονείς ως ηγιασμένα τέκνα της Εκκλησίας εισίν υποχρεωμένοι να αναδείξωσι μέλη άγια της Εκκλησίας τα εαυτών τέκνα, διότι τα γεννηθέντα τέκνα εν τη Εκκλησία εισί καρποί του δένδρου της Εκκλησίας και δέον να λάβωσι τον αγιασμόν αυτής.»
ΑΠΑΝΤΑ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ σελ.174 (περί νηπιοβαπτισμού)
Τα συμπεράσματα δικά σας αδέρφια εν Χριστώ. [Σχόλιο του εν Χριστώ αδελφού Χρήστου από ΕΔΩ]
σ.σ. Το παραπάνω δίνεται ως απάντηση και στον Αρχιδιάκονο Χρυσαυγή, ο οποίος αντιμετωπίζει τα Μυστήρια της Εκκλησίας με συνθήματα τύπου «ψωμί, παιδεία, ελευθερία», δηλαδή ως καρβέλια που δικαιούνται να τα έχουν όλοι αδιακρίτως. Μή έχοντας επιχειρήματα, οι οικουμενιστές χρησιμοποιούν γνώριμα συνθήματα από την κοινωνικοπολιτική ζωή για να παραπλανήσουν και να κάμψουν το πνεύμα των Χριστιανών, έτσι ώστε να παραδώσουν τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν. Προσέξτε πως το γράφει: «Δεν θα έπρεπε να υπάρχει διαμάχη για μια βάπτιση, την οποία δικαιούνται όλα τα παιδιά.» [Ιωάννης Χρυσαγής] Αυτή η μεθόδευση είναι γνώριμη. Μεταφέροντας την συζήτηση σε άλλο πεδίο, όπου οι όροι είναι διαφορετικοί, σε βάζουν στην γωνία και σου δημιουργούν ενοχές απ’ το τίποτα, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τους εαυτούς τους ως σούπεερ ντούπερ αγαπούληδες Χριστιανούς!
Εμείς του υπενθυμίζουμε ότι αυτό που δικαιούνται όλα τα παιδιά είναι να τα προστατεύσει από την κτηνωδία του σοδομισμού και να διαδώσει ανόθευτο το Ευαγγέλιο για να μεγαλώσουν βαπτισμένα εις το όνομα της Αγίας Τριάδος μέσα σε Χριστιανικές οικογένειες. Το κάνει αυτό ή το παίζει τζάμπα μάγκας με τα Μυστήρια της Εκκλησίας;
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 
Ορίστε σκληροί και άσπλαχνοι!!! Η σπουδαιότητα τον λόγον του Αγίου Νεκταρίου μας, σας κατατροπώνουν και τους οδόντας σας συντρίβουν.
Φαίη, Χρήστο, η χάρις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μετά του πνεύματός σας .
Ἄξιον καὶ δίκαιον.
«Συλληβρίας τον γόνον, και Αιγίνης τον ’Εφορον τον εσχάτοις χρόνοις φανέντα, αρετής φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί ως ένθεον θεράποντα Χριστού αναβλύζει γαρ ιάσεις παντοδαπάς, τοις ευλαβώς κραυγάζουσι, δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.»
Άνθρωποι ιερωμένοι ( και δη ψηλά καλυμμαύχια) κινούνται στην Εκκλησία, χωρίς να έχουν καμία πραγματική σχέση με Αυτήν. Απλά φοράν το ράσο, που από καιρό μάθανε να το ξηλώνουν ή να το βάφουν σοδομικά «πολύχρωμο» ριγέ.
Άνθρωποι θρασείς εγκληματίες και ανώμαλοι προσέρχονται στην Εκκλησία, επειδή ακολουθούν τους πρώτους. Ξηλώσανε τα πάντα στην ζωή τους, ας μην αφήσουν και κάτι όρθιο.
Και στις δύο περιπτώσεις, άνθρωποι που λειτουργούν σε λανθάνουσα φάση, ακουμπώντας τα ανίερα χέρια τους στο Τίμιο σώμα της Εκκλησίας.
Όλη αυτή η γνωστή πλέον παρέα (Κων/πόλεως, Αμερικής και ντόπιων Αρχιερέων το συναπάντημα) θα αλωνίσουν ακόμη, όσο ο Θεός θέλει, στην Αγία Εκκλησία Του. Θα παραπληροφορούν, θα «ορθολογούν» και θα ψεύδονται. Θα κάνουν κακό και σαματά.
Ποιος θα τους ακούει και θα τους ακολουθεί;
Αυτοί που θα βολεύονται. Αυτοί που θα αρέσκονται στον ρόλο του κόλακα. Αυτοί που θα λατρεύουν την ζωούλα τους, τον κόσμο και την σάρκα. Οι δειλοί και λιποτάκτες, με λίγα λόγια.
Η Εκκλησία μας όμως, έτσι θα ξαραχνιάσει και αυτή τη φορά. Όπως ακριβώς η νοικοκυρά γυρνά την σκούπα και μαζεύει από το ταβάνι τις αράχνες σχολιαστικά και με επιμονή. Και μετά; Τις κάνει κουβάρι, μια «αραχνόμπαλα», και …στον κάδο.
Ας σηκώσουμε τα μάτια μας στον Χριστό. Ας προσέξουμε τί μας παραδόθηκε και από ποιούς. Ας προσέξουμε ποια γή πατάμε και από ποιούς ποτίστηκε.
Χαρά μας πλέον, η αντίδραση, χαρά μας και ο διωγμός. Ας μιλάμε καθημερινά μέσα από βίους Αγίων στα παιδιά μας. Ευλογημένες μέρες περνάμε!
Ας τις χαρούμε με όλη την δύναμη της καρδιάς μας.
παπα-Παύλος Καλλίκας
Με όλο το σεβασμο, δεν εχω καταλάβει. Τι θα πρεπει να κάνει η Εκκλησία στη περίπτωση που οι γονεις δεν είναι ανδρογυνο, αν δηλαδή ο πατέρας είναι ομοφυλόφιλος ή η μητερα κλπ. Οταν ήμουν παιδί ήξερα ζευγάρι παντερμένο (ανδρας -γυναίκα ) που είχε παιδια (μάλιστα ήταν εξαιρετικά μορφωμένοι με υψηλό κοινωνικό κυρος λόγω επαγγέλματος). Ο πατέρας ήταν γνωστή «αδελφή» και δεν το έκρυβε (δηλαδή μιλούσε με έντονο γυναικειο τροπο και γενικά προκαλούσε). Τα παιδια ήταν σίγουρα βαπτισμένα (τώρα σχεδόν πενηντάρηδες) και νομίζω πως πήγαιναν στην Εκκλησια στις μεγάλες γιορτές.
Παρακαλώ απαντήσετε στο σχολιο γιατι είμαι ειλικρινά μπερδεμένος από διαφορετικές απόψεις που ακούω από τους ιερωμένους και θα ήθελα τη γνώμη του π. Στυλιανού (ο λόγος του με συγκινεί ιδιαίτερα).
Η Εκκλησία να τακτοποιήσει πρώτα τους γονείς, να τους βάλει σε σειρά, και μετά να βαπτίσει το παιδί τους, αλλιώς θα είναι σα να πετάει το Μυστήριο και το παιδί στα σκουπίδια. Αυτό πιστεύω.
Πολυ σωστά, Φαίη, ετσι ειναι σύμφωνα με την πίστη και την παράδοσή μας ! Ας σοβαρευτούμε επιτέλους. Ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό και η βλασφημία Θεού ειναι ασταμάτητη. Θα εισπράξουμε οικτρά τα επίχειρα.
Την Ευχή Σου παπα-Παύλο.