Μία ἀκόμη «πνευματική θεώρηση» μέσα στήν παράνοια τοῦ ἀνάποδου κόσμου.

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας

Πάγια ἡ τακτική του νά θολώνει τά νερά μέ μακροσκελεῖς γλυκανάλατες ἀργοκενολογίες καί ἐπαμφοτερίζοντα μπερδευτικά ἤξεις ἀφήξεις, πού σέ συνδυασμό μέ τό ἐπιμελῶς μειλίχιο ὕφος του ξεγελοῦσαν πολύ κόσμο καί μόνο σέ πιό ἐξασκημένα μάτια ἄφηναν νά φανοῦν οἱ πλάνες καί οἱ κακοδοξίες του. Τά τελευταῖα χρόνια ὅμως ὁ πανδαμάτωρ κορωνοϊός (πανδαμάτωρ ὅχι φυσικά ἀπό ὑγειονομικῆς πλευρᾶς, ἀλλά ὡς καθοριστικός παράγων…ξεβρακώματος) ἔριξε τίς μάσκες καί γι’ αὐτόν.

Θυμίζουμε πώς ἧταν ὁ πρῶτος πού κολόβωσε, μέ δική του πρωτοβουλία, τίς ἱερές ἀκολουθίες στή μητρόπολή του τόν Φεβρουάριο τοῦ 2020, πρός διευκόλυνσιν δῆθεν τῶν ὑγειονομικῶν συνθηκῶν, προλειαίνοντας τόν δρόμο στό ἀντίχριστο κράτος γιά νά κλείσει ἐντελῶς τούς ναούς λίγο ἀργότερα. Ἡ στάση του παρέμεινε ἐφεξῆς ὄχι κραυγαλέα (δέν ἦταν ἄλλωστε ποτέ τοῦ στύλ του), ἀλλά ὑπογείως συναινετική πρός τό καθεστώς (χωρίς νά λείπουν καί κατά καιρούς καθησυχαστικές δηλώσεις γιά τά ἐμβόλια) καί ἐπομένως σταθερά ὕποπτη. Ἐπειδή ὅμως δέν μπορεῖς νά κρύβεσαι ἐπ’ ἄπειρον στό ἡμίφως καί στά μουλωχτά (καί ἐπειδή ἐπίσης τό «μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται ἀπολέσαι» ἰσχύει μᾶλλον γιά ὅλους), ἧρθε ἡ ὥρα γιά τά ἀπόλυτα ἀποκαλυπτήρια καί τοῦ συγκεκριμένου.

Καί ἐννοοῦμε τό πρόσφατο 27σέλιδο πόνημα τοῦ μητροπολίτη Μεσογαίας μέ τίτλο «Πνευματική Θεώρηση τοῦ Ἀντιεμβολιαστικοῦ Ἰδεολογήματος», μία περιγραφική ἀναδρομή ὅσων ζήσαμε ἀπό τόν Μάρτιο τοῦ 2020 καί ἐξῆς, ἀλλά φυσικά βασισμένη σέ πλήρη διαστροφή τῆς ἀλήθειας: ἐνδεικτικά μέσα σέ αὐτό ἡ ψευτοπανδημία βαφτίζεται «πανδημία θανατηφόρος καί πρωτοφανής», παρατίθεται μία ἐντελῶς πλασματική εικόνα τῆς πραγματικότητας γιά νά αἰτιολογηθεῖ ἡ γέννηση τοῦ…ἀντιεμβολιαστικοῦ κινήματος, το ὁποῖο φυσικά στή συνέχεια ἐπικρίνεται καί ἐξουθενώνεται, ἐνῶ δικαιολογεῖται ὅλη ἡ ὑγειοναζιστική τακτική τοῦ ἀντίχριστου κράτους καί φυσικά ἡ ἀνεκδιήγητη στάση τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας. Ἀκόμη περνάει στά ψιλά ὁ στυγνός κρατικός φασισμός ἀπέναντι στούς ἐκδιωγμένους ὑγειονομικούς, ἐπαναλαμβάνεται μέρος τῆς βλάσφημης ψευτοθεολογίας τῆς μάσκας καί τῆς ὑγείας ὡς ὕψιστου δώρου τοῦ Θεού, γίνεται λόγος γιά τά θύματα τῆς πανδημίας, ἀλλά ἀποκρύπτονται ἐπιμελῶς τά ἐνδονοσοκομειακά μικρόβια ὡς αἰτίες θανάτου, πολύ δέ περισσότερο τά ὑπερπολλαπλάσια θύματα ἀπό τά ἐμβόλια καί ἡ ἀπίστευτη ἔκρηξη τῆς ξαφνικίτιδας πού καθημερινά θεριεύει. Καί φυσικά ἡ κατάληξη (ἀλοίμονο) εἶναι ὑπέρ τῆς ἀνάγκης νά κάνουμε ὑπακοή στούς ποιμένες καί νά μή βγοῦμε ἐκτός Ἐκκλησίας, μέ τή σοφιστική ἐπίκληση μάλιστα καί καναδυό πατερικῶν χωρίων (πού νά τολμήσει ὅμως νά μνημονεύσει τίς πραγματικά ἐκατοντάδες παροτρύνσεις τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας γιά ἄρνηση ὑπακοῆς καί ἀντίσταση ἐκεῖ ὅπου ἀπαιτεῖται)!

Μία περιγραφική ἀναδρομή λοιπόν τῆς ἐφιαλτικῆς τριετίας που διάγουμε, με ἀπόλυτη δικαίωση τῆς δυστοπικῆς χούντας καί τῶν ρασοφόρων δεκανικίων της, καί μέ τό δάχτυλο νά κουνιέται μόνο πρός τούς ἀπείθαρχους ἀντιεμβολιαστές. Μία ἀναδρομή μέ πλήρη διαστροφή τῆς πραγματικότητας, κατά τίς ἐπιταγές τοῦ ἐδῶ καί δεκαετίες δομούμενου ἀνάποδου κόσμου, στόν ὁποῖο ἄλλωστε ἀνέκαθεν ὁ συγκεκριμένος κληρικός ἦταν βασικό (καίτοι σχετικά συγκεκαλυμμένο) στέλεχος. Σταθερή ἄλλωστε καί ἀπολύτως χαρακτηριστική ἡ ἐγκωμιαστική προβολή του στά καθεστωτικά ΜΜΕ καί τίς (δίκην Φλέσσα) τηλεκπομπές τῆς πλέον ἀφόρητης νεοεποχίλας.

Φυσικά τό ὕφος του καί στό πρόσφατο πόνημα παραμένει πάντα ψευδοεπιμελῶς μελιστάλαχτο, χωρίς τίς λεκτικές ἀκρότητες πού χρησιμοποίησαν τούς προηγούμενους μῆνες ἄλλοι ἐπίσκοποι (πάντα ἐξάλλου κάποιος πρέπει νά παίζει καί αὐτόν τόν ρόλο). Πλέον ὅμως – τό ἔχουμε πεῖ πολλές φορές – ἔχουν πέσει ὅλες οἱ προσωπίδες καί ἔχουν καταρρεύσει ὅλοι οἱ καραγκιόζ μπερντέδες. Παντοῦ. Ὁπότε και οἱ κενολογίες γλυκερῆς «πνευματικότητας» τῶν κάθε λογῆς ἀγαπούληδων τί νόημα ἔχουν ἄραγε πιά; Τί νόημα ἔχει νά λές τά ἴδια καί τά ἴδια, ἀπλῶς με ἄλλα λόγια καί κρύβοντας τό ὄνειδος κάτω ἀπό σιρόπια ταπεινοσχημίας; Ἤ μήπως νομίζουν μερικοί ὅτι μέ σεντόνια ἀπερίγραπτων ἐπαναλήψεων, ταυτολογιῶν καί ἀνακύκλησης τῶν ἴδιων κακοδοξιῶν, θά πείσουν πλέον κανένα;

Ὅσοι ὅμως πείστηκαν, ἤδη πρό πολλοῦ πείστηκαν, ἀξιότιμοι κύριοι πού ἀκόμη (κρίμασιν οἶς Κύριος οἶδε) ὑποδύεστε τούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ὑπόλοιποι ἀπλῶς ἐξοργίζονται ὅλο καί πιο πολύ μέ τά ψευτοθεολογικά σας φληναφήματα. Τίποτε περισσότερο ἀπό αὐτό. Ἐκτός βέβαια καί ἄν αὐτός εἶναι ὁ σκοπός σας: νά μᾶς ἐξοντώσετε ὅλους διά ἐγκεφαλικῶν ἐπεισοδίων, ὅσο μᾶς κοινοποιεῖτε κατά κύματα τό μέγεθος τῆς πλάνης σας. Εἶναι καί αὐτό μία τακτική. Ἐμεῖς πάντως τέτοια χάρη δέν θα σᾶς τήν κάνουμε. Γι’ αὐτό καί νά εἶστε σίγουροι ὅτι θά μᾶς βρίσκετε μπροστά σας συνεχῶς καί ἀδιαλλείπτως…

---