Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ
[π. Σεραφείμ Ρόουζ]
Η Κατακομβική Εκκλησία της Ρωσίας δεν είναι πρωτίστως μια αντίπαλη «εκκλησιαστική οργάνωση» που απαιτεί αλλαγή επισκοπικής υπακοής, αλλά πάνω απ’ όλα είναι η σημαιοφόρος της πίστης στον Χριστό που εμπνέει μια διαφορετική στάση προς την Εκκλησία και την οργάνωσή της από αυτή που επικρατεί σήμερα σε μεγάλο μέρος του Ορθόδοξου κόσμου.
Σχολιάζει ο π. Πέτρος Χιρς.
Και ποια είναι αυτή η στάση που κυριαρχεί σε μεγάλο μέρος του Ορθόδοξου κόσμου; Την ζούμε έντονα σήμερα. Τότε και σήμερα. Και έχει χαρακτηριστεί ως ένα είδος καισαροπαπισμού. Αυτή λοιπόν είναι μία όψη της παραμόρφωσης της Ορθόδοξης εκκλησιολογίας που ζούμε.
Άλλη όψη θα μπορούσε να είναι ένα είδος εταιρικής / οργανωσιακής συμπεριφοράς, κυρίως μεταξύ κληρικών αλλά και λαϊκών. Μία τυφλή υπακοή ανεξάρτητα από τις Ορθόδοξες αρχές, ανεξάρτητα από την Ορθόδοξη εκκλησιολογία και την Ορθόδοξη πίστη. Μία αδιαφορία για το ήθος και το πνεύμα των Κανόνων που γίνεται νομικίστικη προσέγγιση. Και αυτό είναι απολύτως εμφανές και στα δύο άκρα. Σε αυτούς που έχουν αγκαλιάσει το κοσμικό πνεύμα και σε εκείνους που έχουν πέσει στον εκ δεξιών φαρισαϊσμό και έχουν υιοθετήσει μία στάση ανωτερότητας λόγω της οργάνωσής τους. Σα να εκφράζουν το αλάθητο, σα να είναι αυτοί η φωνή της Εκκλησίας πριν γίνει Σύνοδος.
Αυτή ΔΕΝ είναι η στάση των νεομαρτύρων, οι οποίοι εστιάζονται μονίμως σε μία μελλοντική Σύνοδο. Μία μελλοντική Σύνοδο η οποία θα αποφανθεί οριστικά πάνω στις αποφάσεις που πήραν. Όχι μόνο στις αποφάσεις του Σέργιου αλλά και στις δικές τους. Είπαν, θα υποβάλλουμε τους εαυτούς μας στην κρίση μίας Συνόδου, η οποία θα κρίνει τί κάναμε και τί έκανε ο Σέργιος. Αυτή ήταν η στάση, η ταπεινότητα, η αγάπη και το εκκλησιαστικό φρόνημα των νέων μαρτύρων. Δεν είχαν αυτήν την αλαζονεία που βλέπουμε μερικές φορές στα δεξιά αλλά και στα αριστερά.
Είναι πράγματι ειρωνικό να βλέπει κανείς το ίδιο πνεύμα σε κάποιους προβεβλημένους ιεράρχες, οι οποίοι επιλέγουν τους Κανόνες που θέλουν να επιβάλλουν εναντίον των αντιπάλων τους. Είπανε μετά την Κρήτη (σ.σ. την ψευδοσύνοδο), ότι κάποιοι άνθρωποι πρέπει να καθαιρεθούν διότι αθέτησαν έναν Κανόνα, ενώ οι ίδιοι τσαλαπατούν ένα σωρό Κανόνες αριστερά και δεξιά.
Αυτήν την υποκριτική και νομικίστικη προσέγγιση των Ιερών Κανόνων την βλέπουμε και στα δύο άκρα. Δεν είναι η βασιλική οδός του Αγίου Κυρίλλου (του Καζάν) για παράδειγμα που θα κοιτάξουμε σήμερα, ο οποίος είναι εν πολλοίς το πρότυπο και ο καθοδηγητής της στάσης απέναντι στον Σέργιο και στον κάθε Σέργιο, απέναντι στον κάθε καισαροπαπισμό, και νομικισμό, και κάθε είδους εκκοσμίκευσης … Θα είναι συγκλονιστικό να εμβαθύνουμε σε αυτά που έγραψε.
Σχολιασμός αποσπασμάτων του βιβλίου Russia’s Catacomb Saints : Lives of the New Martyrs, του Ιβάν Αντρέγιεφ και του π. Σεραφείμ Ρόουζ.
Πρώτα ο Θεός… συνεχίζεται.
μετάφραση ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 
Ευχαριστούμε πολύ για το συγκεκριμένο θέμα! Μπράβο!!! Καλό θα ήταν να εστιάσετε πάνω σε ανάλογες αναφορές αγίων ανδρών της Κατακομβικης Εκκλησίας και των Ρωσσων της Διασποράς (ROCOR) πάνω σε τέτοια και παρεμφερή ζητήματα για την Ορθοδοξία των εσχάτων που ζούμε πχ.αγιου Ιωάννου της Σανγκάης,π.Σεραφειμ Ρόουζ, αγίου Φιλαρέτου της Ν.Υορκης κα. καθ’ότι στην Ελλάδα σκότος ψηλαφητον τερατωδους αγνοίας επικρατεί επ’αυτων!!! Βλέπετε οι άγιοι Πατέρες ενταύθα εξαντλούνται σε ανουσιους και γλυκαναλατους «πανηγυρικούς», επικερδείς δημόσιες σχέσεις και ανώδυνες πρακτικές δι’ εαυτούς και αλλήλους με αποτέλεσμα να έχουν απομωρανει εντελώς -σε αγαστή συνεργασία με το πολιτικό κατεστημένο – τον απαίδευτο ελληνικό Λαό…
Άλλη μια καταδίκη των δύο άκρων… Θα μας γίνει άραγε μάθημα;
Μάλλον όχι, όταν μάλιστα βλέπουμε επίμονες προσπάθειες ΦΙΜΩΣΗΣ του ποιμνίου. Τα «άκρα», θα έλεγε κανείς, εμφανίζονται όταν εμποδίζεται η Εκκλησία να μιλήσει ΔΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ. Επιπλέον, «τα άκρα» δεν είναι πρόφαση για να την αράζουμε στις ενορίες μας, και στην βόλεψή μας.