Τι ειν’ η πατρίδα μας;

Τι ειν’ η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι; Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά; Μην είν’ ο ήλιος της, που χρυσολάμπει; Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά; Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι …

Μαστρογιάννης Δημήτριος Οικονομολόγος -Θεολογος 

Σαν σήμερα στις 28 Μαΐου 1924 πεθαίνει ο Ιωάννης Πολέμης ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1862 στην Αθήνα. Ο πατέρας του κατάγονταν από την Άνδρο και η μητέρα του από την Αθήνα. Οι δύο οικογένειες είχαν βυζαντινές ρίζες.

Στα παλιά αναγνωστικά του Δημοτικού Σχολείου τα ποιήματα του συγκινούσαν τους μικρούς μαθητές και από στήθους με στεντόρεια φωνή απήγγειλαν το ποίημα τι είναι η πατρίδα μας. Η «Σημαία», Το «Κρυφό Σχολειό». Τα «ζώα». Ο «Ψαράς» και τόσα άλλα έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μας.

Σήμερα υπάρχει αυτή η αγάπη για την πατρίδα μας; Οι Έλληνες ανατρέχουν στην ιστορία, την παράδοση, τη γλώσσα, τις ρίζες, την Ορθοδοξία, τα ήθη και τα έθιμα, στο αίμα και τις θυσίες ηρώων, Αγίων και μαρτύρων; Έχουν λησμονήσει τα πάντα, υπάρχουν ακόμη αντιστάσεις ή κάμφθηκε το φρόνημα γιατί κάποιοι θέλουν οι Έλληνες να κάθονται «φρόνιμα» στον καναπέ με τον φραπέ;

Μπαίνουμε σε τροχιά εθνικών εκλογών για ακόμη μια φορά και τα κόμματα, κινήματα του λεγόμενου πατριωτικού χώρου «συνωστίζονται» «δεξιότερα» του Αβερώφειου μαντριού εκεί όπου ο λύκος του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης καραδοκεί εντός και εκτός .Βέβαια ο πατριωτισμός δεν μπαίνει σε καλούπια διότι δεν υπάρχει δεξιά δεν υπάρχει αριστερά παρά μόνο κόκαλα των Ελλήνων Ιερά. Η πατρίδα είναι υπεράνω κομμάτων και προσωπικών συμφερόντων. Είναι η άδολη, αγνή αγάπη και προσφορά προς αυτήν.

Έστω όμως ότι οι ηγέτες όλων αυτών των μικρών πατριωτικών κομμάτων (κατακερματισμός) που στοχεύουν; Έχουν ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί την ίδια αγάπη και το φιλότιμο (λέξη καθαρά και μόνο Ελληνική) προς την πατρίδα ή έχουν και προσωπικές φιλοδοξίες (θεμιτές) η κενοδοξίες και κατέχονται από φιλαρχία, εγωπάθεια, αυτοπροβολή. Γιατί δεν βρίσκουν κοινή συνισταμένη και πορεία, ενότητα και ομόνοια. Μήπως είναι αναγκαία και ικανή συνάμα και τραγική και πάλι μια εθνική τραγωδία; Φευ! Θα ήταν άδικο γιατί ακόμη ζούνε άνθρωποι που βίωσαν τις οδυνηρές συνέπειες εμπόλεμων καταστάσεων. Αν πάλι είναι η παιδαγωγική βακτηρια και οι πνευματικοί νόμοι ώστε να αφυπνιστούμε όλοι για να ζεσταθεί ξανά η καρδιά μας και να αναφωνήσει όπως ο ποιητής: ΕΜΠΡΟΣ ΠΑΙΔΙΑ! τότε έρχου Κύριε! Γένοιτο!

---