Ὁ ἅγιος Νεκτάριος γιὰ τὸν ἔρωτα.

σ.σ. Ας δούμε τί έχει να πει για τον έρωτα ο Άγιος Νεκτάριος, μιας και χθες ήταν λέει «η γιορτή των ερωτευμένων»! και τελευταία βλέπουμε αυτή η ξενόφερτη ανοησία που δεν έχει σχέση με την Παράδοση της Εκκλησίας να έχει πέραση και στους Ορθόδοξους αδελφούς. Και ακόμα χειρότερα υπάρχει και μία τάση να θέλουμε σώνει και καλά να ανακαλύψουμε ερωτευμένους Αγίους. Αδελφοί ας προσέξουμε. Μόνο μία Αγάπη υπάρχει. Αν «σκαλώσει» χαμηλότερα δεν μπορούμε να μιλάμε για αγιότητα. Ας προσέχουμε λοιπόν πώς παρουσιάζουμε τους Αγίους. Για την σωτηρία της ψυχής, μη νοθεύουμε τα πρότυπα που πρέπει να μιμηθούμε και να μιμηθούν οι γενιές που έρχονται.

---

Ὁ ἔρωτας εἶναι πάθος ἀργόσχολης ψυχῆς, ποὺ γεννιέται ἀπὸ τὴν περιέργεια τῆς ὅρασης. Ὁ ἔρωτας ἐκδηλώνεται ὡς ὑπερβολὴ κάποιας παράλογης ἐπιθυμίας, ἡ ὁποία πολὺ γρήγορα γεννιέται στὴν ψυχή, ὡστόσο πάρα πολὺ ἀργὰ σβήνει. Ὁ ἔρωτας ἀνάβει σὰν φλόγα μιὰ φορὰ καὶ καταφλέγει τὴν καρδιά, ἀλλὰ δὲν σβήνει εὔκολα καθότι ἐξάπτεται ἀπὸ τὴ φαντασία. Μέσω αὐτῆς ἀναπαριστᾶ διαρκῶς τὴν εἰκόνα τοῦ ἀγαπημένου προσώπου. Ὅταν ὁ ἔρωτας καταλάβει τὴν ψυχή, ὁ ἄνθρωπος δὲν νοιάζεται οὔτε γιὰ τὴν τροφή. Ὅταν ὁ ἔρωτας βρεῖ ἀφρούρητη τὴν ψυχὴ καὶ τὴν κατακτήσει, τὴν ὑποδουλώνει κι ἐνῶ τὴν πείθει νὰ περιφρονήσει ὅλα τὰ ἄλλα, μεταστρέφει ὅλα τὰ ἐνδιαφέροντα τῆς ψυχῆς νὰ ἀφοροῦν πλέον ἐκεῖνον.

Ὁ ἔρωτας παρακινεῖ τὶς ψυχὲς ποὺ δὲν βαδίζουν μὲ τὴ λογική, σὲ πάθος καὶ παραφροσύνη, γιατὶ ἡ δίχως χαλινάρι φαντασία τους, διατηρεῖ τὴ φλόγα ποὺ διαφθείρει τὸν νοῦ. Ὁ ἔρωτας ὅταν ἁγγίζει μυαλωμένη ψυχή, σβήνει πρὶν διαφθείρει τὸν νοῦ, γιατὶ αὐτὴ ἡ ψυχὴ εἶναι κύρια τοῦ ἑαυτοῦ της καὶ δὲν ἀφήνεται νὰ σύρεται ἀπὸ τὴ φαντασία. Ὁ ἔρωτας καταλαμβάνει τὶς ψυχὲς ποὺ εἶναι ἄδειες ἀπὸ Θεῖο ἔρωτα καὶ πλήττουν μέσα στὴ μοναξιὰ τους. Ἡ καρδιά ἀφοῦ ἔχει πλασθεῖ γιὰ νὰ ἐρωτεύεται, δὲν μπορεῖ νὰ μείνει ἀπαθὴς πρὸς τὸν κοσμικὸ ἔρωτα, ἂν πρῶτα δὲν ἔχει πληγωθεῖ καὶ κατακυριευθεῖ ἀπὸ τὸν Θεῖο ἔρωτα. Ὁ ἀνθρώπινος ἔρωτας δὲν μπορεῖ νὰ κυριεύσει τὶς καρδιὲς ποὺ ἔχουν τρωθεῖ ἀπὸ τὸν Θεῖο ἔρωτα, γιατὶ ὁ Θεῖος ἔρωτας ἔχει γεμίσει κάθε πόθο καὶ τίποτα δὲν ἄφησε κενό.

Ὁ Πλούταρχος λέει γιὰ τὸν ἔρωτα ὅτι: «Θηρίο ποὺ κατασπαράσσει τὴν καρδιά, καθόσον ἔχει νύχια καὶ δόντια, δηλαδὴ τὴν καχυποψία καὶ τὴ ζήλεια. Τὰ πάθη τῶν ἐρωτευμένων εἶναι τὰ ἑξῆς: ἐνῶ ἀγαποῦν, παράλληλα μπορεῖ νὰ μισοῦν. Τὸν ἴδιο ποὺ ποθοῦν ὅταν εἶναι ἀπών, τρέμουν παρόντα, κολακεύουν, εἰρωνεύονται, πεθαίνουν πρὶν τὴν ὥρα τους, μποροῦν νὰ σκοτώσουν, εὔχονται νὰ μὴν εἶχαν ἀγαπήσει, ἀλλὰ δὲν θέλουν νὰ πάψουν καὶ νὰ ἀγαποῦν. Ἐνῶ θέλουν νὰ κυριαρχοῦν πάνω του, ὑπομένουν τὰ πάντα ἀπ’ αὐτόν. Αὐτὸ γίνεται αἰτία, τὸ πάθος νὰ τὸ διαδέχεται ἡ μανία».

ὁλόκληρο τὸ βιβλίο Τὸ Γνῶθι σαυτὸν σὲ pdf ἐδῶ (τὸ ἀπόσπασμα στὴν σελίδα 51)

---

Σχόλιο: Είπαμε να κατεβάσουμε τις βάσεις, αλλά όχι και να ξεφτιλίσουμε και τα πάντα με τις αγαπολογίες και τους συναισθηματισμούς. Ο Χριστιανός δεν «ερωτεύεται» με κοσμικό τρόπο. Ας προσέχουμε τι λέμε, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για τους αγίους της Εκκλησίας μας (διαβάζοντας τα περισσότερα απ’ όσα γράφονται για τους αγίους Ακύλα και Πρίσκιλλα).

Δεν έχει η πίστη μας ανάγκη απαντήσεως στις «εορτές» των παπικών. Τίμιος ο γάμος, αλλά σε ορθόδοξα πλαίσια.

Πηγή Ορθοπραξία