Ἡ ἀδικία ξεκινάει ἀπ’ τὴν Γραμματική!
Ὁλόκληρο γράμμα ἐκθλίβεται – χάριν εὐφωνίας –
καὶ στὴν θέση του… τί;
Μιὰ ἀπόστροφος, ποὺ πολλοὶ
τὴν…ἀποστρέφονται μετὰ βδελυγμίας καὶ οὔτε κὰν
τὴν τοποθετοῦν …ἔτσι …
σὰν ἕνα λουλουδάκι στὴν μνήμη του!
Κι ἔτσι, ἡ ἔκθλιψη γίνεται σύνθλιψη (καὶ κατάθλιψη) καὶ ἡ εὐφωνία γίνεται…εὐφονία!
Τὰ φωνήεντα, ὅμως, ἔχουν φωνὴ καὶ θὰ μᾶς τὸ θυμίζουν πάντα…ἀκόμα κι ἀπ’ τὸν τάφο τους!
Ὅσο γιὰ τὴν μνήμη – ναί! – πρέπει νὰ τὸ ποῦμε:
Ἐνοχλεῖ ἡ μνήμη…
Ἡ μνήμη ἐνοχλεῖ ἀφόρητα!
Παντοῦ!!!
Ἑλένη