Απάντηση στον π. Βασίλειο Μπακογιάννη.

Με όλο το σεβασμό και την αγάπη που έχω στον π.Βασίλειο που τον γνωρίζω μόνο εξ όψεως και από τις ομιλίες του στο ραδιόφωνο και τον τηλεοπτικό σταθμό της Ι.Μητροπόλεως Πατρών, το κείμενο αυτό εύχομαι να μην το είχα διαβάσει ποτέ διότι είναι ύμνος στον κακώς νοούμενο ορθολογισμό που υποτιμά την πίστη στον Κύριό μας και τη δύναμη της Χάριτός Του που είναι υπέρλογη. Πάμε λοιπόν να δούμε αν μετράει η κοσμική-θεολογική μόρφωση για τους Αγίους όταν ομιλούν σε θέματα πίστεως:

1) Όταν φωτισθεί ο άνθρωπος του Θεού όπως ήταν οι Άγιοι Παΐσιος και Πορφύριος, η γνώση που τους δίνεται είναι απευθείας από τον Παράκλητο που σίγουρα είναι πάνσοφος και απείρως ανώτερος από οποιαδήποτε ανθρώπινη διανόηση και γνώση.

2) Ο Άγιος Παΐσιος είχε δώσει άμεσες και ορθές απαντήσεις σε ελάχιστη ώρα σε ερωτήματα 20 ετών θεολογικής έρευνας του καθηγητή θεολογικής σχολής και μακαρίτη πλέον Στυλιανού Παπαδόπουλου. Το έχει καταγράψει σε κείμενο ο ίδιος ο καθηγητής προ δεκαετιών. Άρα η γνώση των ανθρώπων όσο και να μελετήσουν τα βιβλία ακόμη και τα Ιερά, είναι πεπερασμένη. Μόνο ο Θεός την έχει ολόκληρη και την δίνει όταν κρίνει στους δικούς Του, όχι στους κατέχοντες πτυχία.

3) Ο Άγιος Πορφύριος έδινε ιατρικές και ψυχιατρικές συμβουλές που αποδεικνύονταν μετέπειτα σωστές σε ανθρώπους που πριν είχαν απευθυνθεί σε επιστήμονες και βρίσκονταν σε αδιέξοδο από άστοχες συμβουλές. Και εδώ λοιπόν φαίνεται το ίδιο πράγμα.

4) Άλλο πράγμα η γνώση που είχαν για τα γεγονότα των εσχάτων καιρών οι Άγιοι Παΐσιος και Πορφύριος και άλλο πράγμα ο διαφορετικός χαρακτήρας τους που αντιμετώπιζε διαφορετικά την επερχόμενη κατάσταση. Και οι 2 ήξεραν τι έρχεται και προσπαθούσαν να φέρουν τους ανθρώπους κοντά στο Θεό για να αντέξουν στα δύσκολα. Κανείς τους δεν ήθελε κοιμισμένους τους πιστούς. Αυτή είναι η ουσία. Και οι μάρτυρες μπροστά στο μαρτύριο (άλλος υπέφερε και πονούσε περισσότερο, άλλος χαμογελούσε όταν τον έγδερναν) δεν είχαν την ίδια ψυχολογία, όμως δεν λύγισαν τελικά και έλαβαν το στεφάνι.

5) Στα θέματα τα δογματικά επίσης είχαν την ίδια αντιμετώπιση στους αιρετικούς και τον συγκρητισμό. Ποτέ συμπροσευχή με αιρετικούς. Ούτε το Πάτερ ημών. Ποιος αποδεδειγμένα Άγιος άραγε είχε ποτέ άλλη στάση; Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, Άγιος Νεκτάριος και άλλοι με σοβαρές σπουδές είχαν καταδικάσει με αναλυτικότατα κείμενά τους τον Παπισμό ως αίρεση και όχι ως σχίσμα.

Έχουμε διαβάσει κι άλλα παρόμοιας επιχειρηματολογίας κείμενα από τον π.Βασίλειο τα τελευταία χρόνια που προσπαθούν να καλύψουν τις οικουμενιστικές κινήσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου και όχι μόνο. Αλλά σε τέτοιο σημείο που να αναιρεί τη δύναμη της Θείας γνώσεως να απαντά σε δογματικά θέματα μέσα από Αγίους δεν είχε ξαναφθάσει ο αγαπητός ιερέας. Το θαύμα με το κεραμίδι του βοσκού-επισκόπου Αγίου Σπυρίδωνος που ταπείνωσε τον Άρειο περισσότερο από τα λόγια των μορφωμένων τότε Αγίων Πατέρων το γνωρίζει σίγουρα ο π.Βασίλειος. Εύχομαι να έχει καταλάβει ήδη το ατόπημα και με επόμενη δημοσίευση να διορθώσει.

Ανώνυμος

Σχετικό: Οι Άγιοι Πάντες Διδάσκαλοι Ορθοδοξίας