Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα
[…]Χωρίς Θεία Κοινωνία δεν μπορεί το σώμα μας να γίνει απαθές. Εάν κάποιος δεν Κοινωνεί συνεχώς και τακτικά, δεν μπορεί να νικήσει τους εχθρούς (Δαίμονες) και δεν θα μπορέσει να προοδεύσει πνευματικά.
– Ακούω μερικούς να λένε: Να εγώ κοινώνησα και δεν αισθάνομαι τίποτα….
Οι αλλαγές που γίνονται μέσα μας, είναι αργές και μυστικές διότι η πίστη μας είναι μικρή. Ο πρώτος λογισμός που θα έχουμε, αμέσως μετά την Θεία Κοινωνία, θα φανερώσει τι Χάρη λάβαμε, και ποιος είναι ο καρπός του ποιο μεγάλου Δώρου, επί της γης.
Εάν ο πρώτος λογισμός που θα φυτρώσει στη διάνοια είναι ταπεινός, είναι απόκτημα της αυτομεψίας, είναι γέννημα της αυτογνωσίας, τότε καλώς κοινωνήσαμε. Διαφορετικά μπορεί κάποιος να κοινωνησεί, αλλά ο Χριστός να εξέλθει από αυτόν αμέσως.
Όταν κοινωνούμε, η Θεία Κοινωνία, ο Χριστός δεν πηγαίνει στο στομάχι, πηγαίνει στην ψυχή. Η Θεία Κοινωνία μολονότι είναι ψωμάκι και κρασάκι, μετουσιώνεται σε Σώμα και Αίμα του Χριστού, που είναι πνεύμα, δεν περιέχει υλικά συστατικά, για αυτό πηγαίνει κατευθείαν στην ψυχή. Τρέφει την ψυχή, η οποία χαριτώνεται, αγιάζει και θεώνεται. Αυτή η Χάρη του Αγίου Πνεύματος στη συνέχεια μεταδίδεται, και σε όλα τα κύτταρα του σώματος. Έτσι πρώτα κοινωνεί η ψυχή και μετά το σώμα. Αγιάζει δηλαδή και το σώμα και η ψυχή.
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 
❇ Ευχαριστία Μετά Την Θείαν Μετάληψιν ❇
Ἀνωνύμου
Τὸ Σῶμά σου τὸ ἅγιον, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, γένοιτό μοι εἰς ζωὴν αἰώνιον, καὶ τὸ Αἷμά σου τὸ τίμιον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Γένοιτο δέ μοι ἡ εὐχαριστία αὕτη εἰς χαράν, ὑγείαν καὶ εὐφροσύνην· καὶ ἐν τῇ φοβερᾷ καὶ δευτέρᾳ ἐλεύσει σου ἀξίωσόν με τὸν ἁμαρτωλὸν στῆναι ἐκ δεξιῶν τῆς σῆς δόξης, πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.
♰ Μετά των Αγίων ανάπαυσον, Χριστέ, την ψυχήν του δούλου σου Ιερομονάχου ημών Εφραίμ, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.
» Ώ! πόσον ευδαίμων και μακάριος δέον να λογίζεται ο επαξίως των Θείων μεταλαμβάνων μυστηρίων! Ούτος εξέρχεται του ναού όλος ανακαινισθείς, διότι το πυρ της θεότητος το διά της Θείας μεταλήψεως κοινωνήσαν μετά της ψυχής του ανθρώπου τας μέν αμαρτίας αυτής κατέφλεξεν, αυτήν δέ Θείας ενέπλησεν Χάριτος, τας φρένας ηγίασε, τάς δυνάμεις της ψυχής ενίσχυσε, τον νουν διεφώτισε και την καρδία τω φόβω του Θεού καθήλωσε, και τέλος ανέδειξε σκήνωμα πνεύματος μόνου. Ο επαξίως κοινωνήσας έλαβεν ως αρραβώνα την ουράνιον βασιλείαν, ευρίσκεται δε ενδεδυμένος την Θείαν πανοπλίαν, ήτις προφυλάττει αυτόν από παντός κακού και πάσης του πονηρού επιβουλής και καθιστά επίφοβον και αυτοίς τοις δαίμοσιν.Η καρδία του επαξίως κοινωνήσαντος πληρούται χαράς αφάτου και θυμηδίας αρρήτου, ούτος μόνος αισθάνεται την επελθούσαν αλλοίωσιν, επί δε τω ανακαινισμώ αυτού ευφραίνεται. Αι αρεταί πάσαι περικοσμούσι την καρδίαν αυτού, πόθος δε αυτού είναι η μετά του Κυρίου ένωσις. Η ψυχική γαλήνη, ην δίδωσιν η συναίσθησις της μετά του Θεού διαλλαγής και κοινωνίας και η βασιλεύουσα εν αυτώ ουρανία ειρήνη κατοπτρίζονται επί του ιλαρού προσώπου του επαξίως κοινωνήσαντος, πάσα δε αυτού η εξωτερική όψις μαρτυρεί την εσωτερική αυτού κατάστασιν. Αγνότης και αθωότης, δύο περιστέφουσαι αυτόν χάριτες, εισίν αι προς πάντας περί αυτού ομιλούσαι. Ιδού ο χαρακτήρ του αληθώς κσι επαξίως μεταλαμβάνοντος, τοιαύτα τα αποτελέσματα της Θείας μεταλήψεως»
Αγίου Νεκταρίου Άπαντα τόμος ΣΤ σελ.216-217 ΜΕΛΕΤΑΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ