Βδελυρού τερατουργήματος επόμενα.

Πελίτης Ιωάννης, Θεολόγος 

Το πρωτοφανές στην ιστορία μας νομοσχέδιο του αίσχους είναι προχωρημένο ορόσημο, πολιτιστικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό αλλά κυρίως πνευματικό. Η πνευματική καθαρότητα στο εξής, θα ζυγίζει πολλά πλαίσια στη ζυγαριά της Κρίσεως, ιδίως για τα παιδιά που θα γλιτώσουν από τη στρεβλωτική εκπαίδευση που θα υποστούν από τον εχθρό της αιώνιας ζωής τους τον αλλόκοτο Πρωθυπουργό – παθητικά ενεργούμενο αοράτων αφεντικών και ορατών παθών, με διακριτό το μίσος του για το Χριστό και την Ελλάδα που την καταστρέφουν συστηματικά. Με έμμεσο συντελεστή την χλιαρότητα της ιεραρχίας -δυναμική στάση θα ήταν ο σύσσωμος αφορισμός όσων συνήργησαν στη ψήφιση του νόμου- μικρά παιδιά αφήνονται ανυπεράσπιστα στην προπαγάνδα που θα επιβληθεί ολοκληρωτικά στα σχολεία, για να τα προσαρμόσουν στον ανεκδιήγητο προσανατολισμό τους. Θα το επιτρέψουν οι γονείς;

    Το ευτύχημα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, όπως και οι Κανόνες, αντιμετωπίζουν την ομοφυλοφιλία ως παρά φύσιν κατάσταση που ο φορέας της χρειάζεται να γιατρευτεί, αν θέλει με την αυτονόητη δέσμευση να μην προβάλλει και να μην επιδιώκει να μεταδώσει η (το αδιανόητο) να επιβάλλει και μάλιστα σε νήπια τη πάθηση του που επί χιλιετίες προκαλεί αποστροφή στους φυσιολογικούς και επισύρει οργή Θεού και σε όσους δεν την αποκηρύσσουν, με βαρύτατη ζημιά στην αιωνιότητα τους. Νόμιμη δυνατότητα ανατροφής μικρών παιδιών δεν είχαν οι ομοφυλόφιλοι ούτε στα Σόδομα.

    Είναι κι αυτό -μαζί με τον αποκλεισμό από τους Ναούς, την διήμερη Ανάσταση, τα εμβόλια και τις ταυτότητες- καρπός της προδοτικής Συνόδου Κρήτης που εξίσωσε τα είδωλα των αιρέσεων με το Θεό, με αρχιεπίσκοπο πάντα τον Ιερώνυμο, που για αυτό δεν τον αφήνουν να παραιτηθεί, αν δεν βρεθεί χειρότερος, όπως και του Μητσοτάκη (Αλλοίωση της Εκκλησίας και της πολιτείας δια των κεφαλών της.) Ξέρουμε και τα άλλα βήματα της βλασφημίας τους, που ελπίζουμε πως δεν θα προλάβουν στην παρούσα φάση.

    Δεν κρίνουμε από έξω εκ του ασφαλούς. Κανείς δεν είναι ανεύθυνος για όσα έγιναν και θα κριθούμε ανάλογα. Ποιος θα στηρίξει όμως τους ιερωμένους που θα αρνηθούν να βεβηλώσουν τα Άγια και να μεταλάβουν αμετανόητους τους βουλευτές που ψήφισαν αυτόν τον νόμο; αμετανόητους φανερούς ομοφυλόφιλους; Ποιος φορέας θα τιμήσει όσους αντιστάθηκαν; – ιδίως τους κυβερνητικούς – σατανολάτρες με παγκόσμια ισχύ; Ποιος θα συμπαρασταθεί στους αγρότες που εξοντώνονται συστηματικά με σκοπό τον δια της πείνας αποπληθυσμό. Όταν πεινάει αυτός που θρέφει όλους, δεν πρέπει η κοινωνία (και ο κλήρος) να του συμπαρασταθούν; Μήπως εκτός απ’ τη δικαίωση τους γκρεμίσουν και τη σαπίλα, αλλά για να ανακληθεί η ψήφος σε διεφθαρμένους, που στο μέλλον ας ψηφίζονται μόνο απ’ τους ομοφυλόφιλους. Ποιος θα οργανώσει τους γονείς να αντισταθούν; Ποιος θα κηρύξει ως πνευματική αντίσταση τον αγώνα να εισαγάγουμε άκτιστη ενέργεια στο χώρο και στο χρόνο ενάντια στις βρωμερές ενέργειες όσων ενώνονται υπό πνευμάτων ακάθαρτων, δαιμονίζοντας και τον αέρα που αναπνέουμε; Αυτή η δυνατότητα δεν εξαρτάται από καμία κατευθυνόμενη περιστασιακή πλειοψηφία, ούτε από ψευτοηγέτες κληρικούς η πολιτικούς. Ενώ η αποδοχή δαιμονικών Θεών, συμβόλων η ενεργειών, συνιστά πνευματική ταυτότητα που οδηγεί σε αιώνιο φέρετρο. Πρώτος σταυρώνεται πάλι Ο Χριστός. Όποιος συσταυρώνεται στις πιέσεις που επέρχονται -ωριμάζοντας το καλό ενάντια στο κακό που κορυφώνεται- θα συναναστηθεί. Πάντα αυτό είναι το πεδίο στο οποίο κρίνονται τα πάντα στον καθένα, για λογαριασμό της αιωνιότητας του.

---