Χρίστος Παναγιώτου.
Λάρισα, 4-5-2019
Σεβασμιώτατε,
Χριστός ανέστη!
Θα ήθελα να Σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου, επειδή βρήκατε έστω και λίγο χρόνο, μέσα στο τόσο πιεστικό πρόγραμμα ενός Επισκόπου, κυρίως όταν πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα, για να απαντήσετε [1] στην επιστολή, που Σας έστειλα [2].
Σίγουρα ο Επίσκοπος υπάρχει, για να κρατά την πόρτα της Εκκλησίας ανοικτή, δείχνοντας την αγάπη Της σε όλους, αλλά αυτό πρέπει γίνεται πάντα υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που η ίδια η Εκκλησία έθεσε. Υπήρξαν άγιοι Επίσκοποι της Εκκλησίας μας (π.χ. άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων), που έκλεισαν τις πόρτες, ακόμα και σε Αυτοκράτορες, αλλά και σε αμετανόητους αιρετικούς Πατριάρχες. Υπάρχει, επίσης, το παράγγελμα της Θείας Λειτουργίας «Τάς θύρας, τάς θύρας ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν», στο άκουσμα του οποίου οι διάκονοι στα πρωτοχριστιανικά χρόνια έβγαζαν έξω από το Ναό τους κατηχουμένους και γενικώς τους αμυήτους, και έκλειναν τις πόρτες του Ναού, πράξη η οποία κακώς ατόνισε στη συνέχεια μέχρι και σήμερα.
Συνέχεια →