Η Περιστέρα Κράκα ήταν αρχηγός επαναστατικού σώματος, την περίοδο της Επαναστάσεως των Ελλήνων στη Μακεδονία, το 1878. Αδελφή του καπετάν Γούλια Κράκα, γεννημένη στη Σιάτιστα Κοζάνης το 1860.
«Η αρετή και όχι τα αξιώματα φέρνουν την ανισότητα… Το αξίωμα τιμά αυτόν που το έχει, αλλά δεν τον διακρίνει από τους αδελφούς του Κυρίου. Μεταξύ των αδελφών του Κυρίου διακρίνονται άσχετα προς τα αξιώματα οι μιμητές του Χριστού, γιατί αυτοί φέρουν το αρχέτυπο της εικόνας (δηλ. τον Χριστό) και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία τους κοσμεί και τους εξυψώνει σε περιωπή δόξας και τιμής» (Απόσπασμα επιστολής αγίου Νεκταρίου πρός Ιωάσαφ μοναχό)
Κάποτε είχε βγει και άρχισε να κηρύττει στη λεωφόρο Ρουσταβέλη: σηκώθηκε και έκλεισε το δρόμο σε όλους, με έναν μεγάλο, τεράστιο Σταυρό στα χέρια του. Τα αυτοκίνητα σταμάτησαν.
“Έχουμε χάσει τόσο απελπιστικά την ανθρωπιά μας, ώστε για τις σημερινές υλικές αξίες παραδίνουμε όλες τις αρχές μας, την ψυχή μας, όλες τις προσπάθειες των προγόνων μας, όλες τις δυνατότητες για τους απογόνους μας, φτάνει μόνο να μη χαλάσουμε την κακομοιριασμένη μας ζωή”.
Κάποιος ασκητής που κατοικούσε στο όρος Χολομώντα, όταν άκουσε πως ο Άγιος Δημήτριος αναβλύζει μύρο άφθονο από τον τάφο, δεν το πίστευε.Συνελογίζετο, πως στο μέρος εκείνο υπάρχουν και άλλοι Άγιοι οι οποίοι υπέμειναν περισσότερα μαρτύρια για το όνομα του Χριστού, όμως δεν ανέβλυσαν μύρο, και αυτός για ποιό μαρτύριο δοξάσθηκε τόσον από τον Θεόν; Ο Θεός όμως, θέλησε να τον βεβαιώσει, ότι η μυροβλησία είναι αλήθεια.
Μια νύχτα αφού τελείωσε ο ασκητής την ακολουθία του, έπεσε να κοιμηθεί και εφάνη σε αυτόν σαν να ευρέθει στην Θεσσαλονίκη, μέσα στην Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, και εκεί μπροστά του βλέπει τον άνθρωπο ο οποίος κρατούσε τα κλειδιά του τάφου του Αγίου, προς τον οποίο είπε: «Άνοιξε μου να προσκυνήσω».
Γέρων Κλεόπας Ηλιέ
Ὅπως τὰ πουλάκια δὲν ἐπιστρέφουν πάλι, ὅταν βροῦν τὴν φωλιὰ τους χαλασμένη, ἔτσι καὶ οἱ δαίμονες φεύγουν γιὰ πάντα ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ἐξομολογοῦνται συχνά, διότι ἔτσι τοὺς χαλοῦν τὶς φωλιὲς καὶ τὶς παγίδες.
Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει: «Γιὰ ποιὰ αἰτία ὁ Νεεμὰν ὁ Σύρος λούσθηκε ἑπτὰ φορές, στὸν Ἰορδάνη; Γιὰ νὰ διδάξη ὅλους μας ὅτι πρέπει συχνὰ νὰ ἐξομολογούμεθα, νὰ λουζώμεθα στὰ νερὰ τῆς μετανοίας».
Όταν ο Καποδίστριας έβαζε τον θεμέλιο λίθο στο σχολείο της Πάτρας, στα 1828, είπε:
– Ακόμα όμως δεν είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. Ελευθερωθήκαμε από τους Τούρκους αλλά δεν ελευθερωθήκαμε από την σκλαβιά των εαυτών μας… Πρέπει τώρα να ελευθερωθούμε από τις κακές μας συνήθειες, τις προλήψεις, την αμάθεια και τη φτώχεια μας. Τότε θα έχουμε το δικαίωμα να λέμε πως είμαστε ελεύθεροι! Προκυνητής
Όλη η Δύση άσκησε πιέσεις στην Σερβία προκειμένου να τελεστεί η λοατκι παρέλαση. Ο πρόεδρος Βούσιτς είπε πως επιβάλλεται στον λαό της Σερβίας και ότι αποτελεί υβριδικό πόλεμο κατά της χώρας του.
Και ακριβώς περί αυτού πρόκειται.
Γίνεται να γεννηθεί ο ουρανός στη γη; Αν κρίνουμε από το τι ψάλαμε σήμερα, εορτή της Γεννήσεως της Θεοτόκου, σε τροπάριο του Όρθρου, γίνεται και παραγίνεται!
«Ἀγαλλιάσθω οὐρανός, γῆ εὐφραινέσθω· ὁ τοῦ Θεοῦ γὰρ οὐρανός ἐν γῇ ἐτέχθη, ἡ Θεόνυμφος αὕτη…» («Ας έχει αγαλλίαση ο ουρανός, ας ευφραίνεται η γη· διότι ο ουρανός του Θεού, αυτή η Νύμφη του Θεού, γεννήθηκε στη γη…).
Στις τρείς ημέρες μεταξύ του θανάτου και του ενταφιασμού του, το σώμα του π.Σεραφείμ δεν υπέστη ούτε ακαμψία, ούτε αποσυντέθηκε στο ελάχιστο, ακόμη και με τη θερινή θερμοκρασία.
Αλλά και η τύχη της Σαλώμης, της μιαράς κόρης κι άσεμνης χορεύτριας, που ζήτησε ψυχρά κι αναίσθητα την κεφαλή του Προδρόμου επί πίνακι ήτανε πολύ χειρότερη. Η Σαλώμη είχε πρώτα σύζυγο τον Φίλιππο, Τετράρχη της Ιτουραίας και της Τριχωνίδας, και κατόπιν τον Αριστόβουλο, γιο του Ηρώδη, βασιλιά της Χαλκίδας της Συρίας.
Για την απόκρυψη της Αναμνηστικής πλάκας όλον τον χρόνο και την παρουσίασή της μόνο την ημέρα του μνημοσύνου, έγραψα στο παρελθόν στον Μητροπολίτη Κορίνθου, αλλά δεν πήρα απάντηση. Καμία ενέργεια δεν έγινε και για το άλλο θέμα που έθιξα, την ύπαρξη οστών θυμάτων του σε καταβόθρα πλησίον του Σοφικού.
===========================
Μόντρεαλ, 28 Αυγούστου 2019
Προς τον Σεβασμιότατον Μητροπολίτη Κορίνθου κ.κ. Διονύσιον,
Κάποτε κάποιες κυρίες από την Νικήσιανη επισκέφθηκαν το μοναστήρι στην Σίψα Δράμας. Κουρασμένες και πεινασμένες πήγαν εκεί και ανέμεναν τη γνωστή πλούσια φιλοξενία του οσίου Γεωργίου (Καρσλίδη).
Ο όσιος τις κατάλαβε, τις υποδέχθηκε με καλοσύνη και αγάπη και έστρωσε το τραπέζι για φαγητό. Αγωνιούσαν να δουν ποια θα ήταν η φιλοξενία του, μια που είχαν ακούσει πως όλους τους φιλοξενούσε αβραμιαία.
Πλησιάζει να μαντρώσουν όλον τον κόσμο σε ένα κλουβί για να τον πιέσουν να πάρει την σφραγίδα του αντιχρίστου!
Τρία πράγματα θα χρειαστεί ο αντίχριστος για να ελέγξει τον κόσμο γιατί χωρίς αυτά δεν θα καταφέρει να ελέγξει τον κόσμο!
Διηγείται ο μακαριστός Μητρ. Κεφαλληνίας π. Γεράσιμος Φωκάς
«Ημουνα πάνω στο μοναστήρι στην παλαιά εκκλησία του Αγίου Γερασίμου.
Η λάρνακα ανοικτή και μεταξύ των προσκυνητών πρόσεξα ένα νέο μοντέρνο, με μακρυά μαλλιά, ρούχα μοτοσυκλετιστή και ύφος ερευνητικό. Στάθηκε σοβαρός, συγκεντρωμένος μπροστά στον Άγιο και τον κοίταζε ακίνητος για κάποια λεπτά. Έπειτα, χωρίς να προσκυνήσει, έφυγε…
«Πάτερ θα ήθελα να εξομολογηθώ……εάν μπορείτε και τώρα……μια ζωή κολυμπάω στα σκ@τ@…. ξέρετε κουράστηκα….. κοντεύω να συνηθίσω την γεύση τους….. έχω σιχαθεί τον εαυτό μου….
Θα ήθελα από κάπου να πιαστώ……όχι μόνο για μένα… μα και για τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου βλέπετε…. όπου ακουμπώ….. λερώνω……»
Ο μοντέρνος βιομηχανικός καπιταλισμός μετά τον 19ο αιώνα, θέλει την γυναίκα μοναχική, υλιστική καριερίστρια όπου τίποτα άλλο δεν μετράει για αυτήν πάρα μόνο ελάχιστα δεκαδικά στον τραπεζικό της λογαριασμό, παρέχοντας την ψευδαίσθηση της «ελευθερίας» και της «προσομοίωσης» της με τον άντρα.
Ρώτησαν την Αγία Ματρώνα, το 1925:- Γιατί επέτρεψε ό Θεός νά κλείσουν καί νά γκρεμίσουν τόσες Εκκλησίες στη Ρωσία; καί απάντησε μέ τά παρακάτω λόγια:
… όσο κι αν τα δίκτυα πληροφόρησης δεν θέλουν να μας δίνουν πλήρη και αντικειμενική εικόνα των τεκταινομένων, όλοι μας, λίγο – πολύ, αντιλαμβανόμαστε
ότι στον πλανήτη μας συντελούνται πλέον κοσμοϊστορικές μεταβολές, στις οποίες -άλλοτε πιο διακριτικά κι άλλοτε «ευθαρσώς» – είναι πρωταγωνίστρια και η «συντεταγμένη» Ευρώπη.
Ὁ μακαριστός γέροντας Νεόφυτος (κατά κόσμον Ναούμ Σκαρκαλᾶς), πού ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τόν Μάιο τοῦ 2005
Θά περάσουμε δύσκολες μέρες, γιατί ὁ κόσμος δέν ἐξομολογεῖται, καί αὐτοί πού ἐξομολογοῦνται δέν κάνουν καθαρά Εξομολόγηση. Θά χαθῇ ἡ πίστις ἀπό τούς ἀνθρώπους.
Αυτές τις μέρες διαβάζω το πολύ καλό «Όχι εγώ: o ναζισμός μέσα από τα μάτια ενός παιδιού» (Εκδόσεις Μεταίχμιο) του συντηρητικού φιλελεύθερου Γερμανού δημοσιογράφου Joachim Fest.
Στο βιβλίο αυτό ο Fest -ο οποίος μεγάλωσε σε μια καθολική αστική οικογένεια (παρεμπιπτόντως, η Καθολική «Εκκλησία» και οι καθολικοί ήταν από τους λίγους που αντιστάθηκαν στη χιτλερική λαίλαπα)- αφηγείται τις εμπειρίες του ως παιδί και έφηβος στη ναζιστική Γερμανία. Υπάρχει μια σκηνή στο βιβλίο όπου η αδελφή του συγγραφέα έχει χτυπήσει και με ανοιγμένο γόνατο πηγαίνει κλαίγοντας στη μητέρα της. Αυτή την χαϊδεύει για να την καθησυχάσει και της λέει:
Αὐτά τά δύο χρόνια ζήσαµε πολύ ἔντονα τό πόσο εὔκολα ἀλλοιώνονται τά ἤθη καί οἱ ἀξίες τῶν ἀνθρώπων, πῶς καθιερώνονται νέες πρακτικές καί νέες συνήθειες, ἀνάλογες µέ τό ἐπίπεδο τῶν κοινωνιῶν, πῶς χειραγωγεῖται ἡ κοινή γνώµη καί ἀκολουθοῦν ὅλοι «ἐν ἐνί στόµατι καί µιᾷ καρδίᾳ» τίς προσταγές τοῦ Κράτους καί τῶν “εἰδικῶν”, πού πλασάρονται ὡς εἰδικότεροι τῶν ὑπολοίπων εἰδικῶν! Αὐτήν τήν διετία τῆς λεγοµένης «πανδηµίας» πολλά Ἑλληνικά ἔθιµα καί πολλές συνήθειες “µπῆκαν στόν πάγο”, “ἀνέστειλαν τήν λειτουργία τους”, καί ἀναµένουν καρτερικά τήν λήξη τοῦ συναγερµοῦ γιά νά κριθεῖ ποιές τελικά θά µείνουν, ἔστω καί ξεθωριασµένες ἤ µεταλλαγµένες καί ποιές θά ἀποτελέσουν παρελθόν καί θά κλειστοῦν στά βιβλία τῆς Ἱστορίας.
Θυμάμαι λίγα χρόνια πριν τα μνημόνια
Έβγαινα με τα παιδιά του γυμνασίου στο διάλειμμα και ολόκληρη η αυλή ήταν γεμάτη από πεταμένα κουλούρια και τυρόπιτες.
-Δική μου είναι, ότι θέλω την κάνω.
Μήπως ξεχάσαμε την ύβρη των χωματερών;
Προτιμούσαμε με την μέριμνα του κράτους να θάψουμε τα αγαθά για να κρατήσουμε την τιμή τους σε υψηλά επίπεδα.
Κάποιοι γύρω μας πεινούσαν.
Όλος ὁ κόσμος τή λέγει Μαύρη Θάλασσα, τούρκικα Καρά ντενίζ, ρούσσικα Τσόρνογε μόρε. Ὅσο γιά τούς ἀνέμους πού φυσᾶνε στή Μαύρη Θάλασσα, ἐννιά μῆνες τό χρόνο φυσᾶνε ὄστριες καί γαρμπῆδες, δηλαδή καιροί τῆς νοτιᾶς, καί μονάχα τούς τρεῖς μῆνες τοῦ καλοκαιριοῦ, Ἰούνιο, Ἰούλιο καί Αὔγουστο φυσᾶνε βοριάδες. Τό χειμῶνα τήν πλακώνουνε πούσια δηλ. ἀντάρες, καί πνίγουνται πολλά καράβια. Ἀπό τό μέρος τῆς Εὐρώπης οἱ πειό μεγάλες πολιτεῖες τῆς Ρουσσίας εἶναι ἡ Ὀντέσσα, ἡ Χερσῶνα, τό Νοβοροσίσκι, τʹ Ὀτσακώφ, ἡ Σεβαστούπουλη, ὁ Μπαλουκλάβας, ἡ Θεοδοσία. Ἀπάνου στήν Ἀσία εἶναι τό Σουχούμ Κολέ, τό Μαμάϊ, τό Πότι κι ἄλλα.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (5 Μαρτίου 1956)
Η Δύση σταμάτησε να παράγει Αγίους και σοφούς. Αυτό χρονολογείται από τότε που οι Πάπες σταμάτησαν να είναι Άγιοι και σοφοί, και έγιναν ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ.
Ο Δυτικός άνθρωπος δεν σκέφτεται ποτέ τον θάνατο, δεν έχει χρόνο να σκεφτεί τον θάνατο. Σκέφτεται μονάχα την υποταγή και την ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ. Την εκμετάλλευση γης και αέρα, πυρός και ύδατος, φυτών και ζώων, γειτονικών λαών και κρατών.
Κατά τη διάρκεια των 78 ημερών (24.3.1999 – 9.6.1999) των Νατοϊκών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας (Σερβία & Μαυροβούνιο) ο θλιβερός απολογισμός σε ανθρώπινες απώλειες και υλικές ζημιές ήταν περίπου ο εξής:
Ο Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν είχε προβλέψει ότι «οι εξελίξεις με την Ουκρανία θα είναι επώδυνες», αλλά ήταν ριζικά αντίθετος σε έναν εμφύλιο πόλεμο για τη ρύθμιση των συνόρων.
Οσο περισσότερο διαβάζω για το τι συμβαίνει στην Ουκρανία αυτές τις μέρες, τόσο περισσότερο έρχονται στο μυαλό μου ορισμένες εκτιμήσεις του Alexander Solzhenitsyn που δικαίως μπορούμε να ονομάσουμε προφητικές. Ο συγγραφέας του Αρχιπελάγους Γκουλάγκ, τη δεκαετία του 1960, όταν η ΕΣΣΔ βρισκόταν στο απόγειο της ισχύος της και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την κατάρρευσή της, επεσήμανε πόσο εκρηκτικό ήταν το ουκρανικό ζήτημα. Και κυρίως λόγω των ουκρανικών συνόρων που αποφασίστηκαν στη σοβιετική εποχή.
«Σας το λέω με πίστη• δεν θα μας σώσει ούτε ο Μάρξ ούτε ο Λένιν ούτε η Αγγλία ούτε η Ρωσία ούτε η Αμερική. Ένα φάρμακο υπάρχει, το τέλειο φάρμακο: το Άγιο Ευαγγέλιο»
(† Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης)
πηγή – Το είδα Προσκυνητής
Πριν δυο μέρες είδα στο ιατρείο μου ένα μικρό αγοράκι 7 χρόνων. Έφερε τον μικρό ο μπαμπάς του συνοδευόμενοι από την μαμά και τον πιο μικρό αδελφό 5 χρόνων. Ο μικρός παρουσίαζε πονοκεφάλους. Παράξενο για ένα μικρό 7 χρόνων να έχει πονοκεφάλους. Παρουσίαζε πρόβλημα όρασης και είχε γυαλιά μυωπίας, έκανε εγχείρηση κρεατάκια στη μύτη (πολύποδες) και εγχείρηση αμυγδαλές. Είχε στοματική αναπνοή. Δηλαδή αναπνέει με το στόμα.
Γνωρίζει ο Θεός αυτά τα οποία έχεις ανάγκη και φροντίζει για σένα. Ο Θεός σε έφερε εκεί που σε έφερε, ο Θεός σε φωτίζει, σε καθοδηγεί. Γιατί λοιπόν πέφτεις σε μέριμνα ακόμα και στα πνευματικά ζητήματα;
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 