Λωρίτου Ελένη
Ρεσιτάλ ύβρεων και προπηλακισμών έξω από τον ιερό ναό αγίων Κων/νου και Ελένης στον Βόλο, όπου αναρτήθηκε μία γιγαντοαφίσα όχι βέβαια στην Ελληνική, αλλά μόνο στην αγγλική — έχει την σημειολογία του — για κάποιο συνέδριο της αιρετικής Ακαδημίας του Δημητριάδος:
Γράφει ο Ιωάννης Λίτινας
Από τον οικουμενιστικό εκδοτικό οίκο «Regnum Books», [ο οποίος είναι μέρος του διαχριστιανικού Κέντρου Μελετών Αποστολής της Οξφόρδης (OCMS)], με την συνεργασία του Παγκοσμίου Συμβουλίου «Εκκλησιών» (ΠΣΕ), του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου «Εκκλησιών» και της μεταπατερικής Ακαδημίας του Βόλου, «λαθόν ἐτέχθη» το 2014 ένα εγχειρίδιο στην Αγγλική – ύμνος στην παναίρεση του Οικουμενισμού υπό τον τίτλο «Orthodox Handbook on Ecumenism – Resources for Theological Education» (Ορθόδοξο Εγχειρίδιο στον Οικουμενισμό – Πόροι για Θεολογική Εκπαίδευση).
Πριν από 10 χρόνια, ίσως και παραπάνω, η ανεξάρτητη βουλευτής Ann Bressington στη Νότια Αυστραλία, σε μία αποκαλυπτική ομιλία θύμισε τα λόγια του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ότι «η περιβαλλοντική κρίση θα είναι η διεθνής καταστροφή που θα ξεκλειδώσει την Νέα Παγκόσμια Τάξη, Μία Παγκόσμια Κυβέρνηση». Και μίλησε και για τον Καταστατικό Χάρτη της Γής, ο οποίος ήταν αποτέλεσμα της Διάσκεψης για τη Γη του1992, και για τον οποίον οι συγγραφείς του ήλπιζαν να αναγνωριστεί «ως οι Δέκα νέες Εντολές, με τον περιβαλλοντισμό (οικολογία) ως τη νέα Μία Παγκόσμια Θρησκεία»!!!
Ἡ πρόσφατη συνέντευξη τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα στόν Focus FM σχετικά μέ τό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, αὐτό τό ἐδῶ καί ἑπτά δεκαετίες βασικό ὄργανο τοῦ ἐπελαύνοντος Οἰκουμενισμοῦ καί μέγα δούρειο ἵππο γιά τήν ἄλωση τῆς Ὀρθοδοξίας. Μέ ἀφορμή τό πρόσφατο βέβηλο δαιμονοπανήγυρο τοῦ ΠΣΕ, μέ τήν ἐνεργό συμμετοχή καί ἡμετέρων μητροπολιτῶν. Ἀναφορά ἔγινε ὅμως καί στον ἐκφυλισμό τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, μέσα στο εὑρύτερο πάντοτε πλαίσιο μίας ἐδῶ καί πολλά χρόνια συνειδητά ἀφελληνισμένης καί ἀποχριστιανισμένης ἐκπαίδευσης. Ἀκοῦστε στή συνέχεια τό σχετικό ἠχητικό:
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας
Πολλά γράφτηκαν (καί δικαίως) γιά τήν προδοσία τῆς πίστης μας πού συντελέστηκε πρό ἡμερῶν στή Θάσο καί για τόν μολυσμό πού προκάλεσαν τά μιαρά συλλείτουργα μέ τόν ἀχειροτόνητο κλόουν του Κιέβου. Δυστυχῶς ὅμως δέν ἦταν μόνο αὐτό. Γιατί τήν ἴδια ἀκριβῶς ἐποχή, ὑπῆρξε καί ἄλλο μέρος ὅπου εἶδαν τά δύσμοιρα μάτια μας ἀφόρητα πράγματα καί ἄκουσαν τά ταλαίπωρα αὐτιά μας τρομερές βλασφημίες. Ὁ λόγος γιά τό νέο δαιμονικό πανηγύρι πού στήθηκε ἐπί γερμανικοῦ ἐδάφους, στό πλαίσιο τοῦ λεγόμενου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν». Τό ὁποῖο μπορεῖ κάποιοι νά τό ὀνόμασαν κάποτε ἐπισήμως ἔτσι, ἀλλά στήν πραγματικότητα βεβαίως δέν εἶναι παρά μία φρικώδης παγκόσμια κουρελοῦ αἱρέσεων καί μάλιστα ξετσίπωτα ὁλοφάνερη πλέον.
Στην παρδαλοπανήγυρη του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Αιρέσεων η παρατηρούμενη έκρηξη χρωμάτων θυμίζει, εκτός από τα χρώματα των ομοφιλοφύλων, το αποτέλεσμα του εγχειρήματος του οικουμενισμού· δηλαδή, ποικίλες αιρέσεις κάτω από μία αόρατη αρχή -σήμερα οι οικουμενιστές την ονομάζουν «αόρατη εκκλησία»- η οποία αύριο θα είναι ο Αντίχριστος.
Δεν μας ρώτησε κανείς αν θέλουμε να γίνουμε μέλη του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Αιρέσεων, γνωστό και ως «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών». Αναγκαζόμαστε δυστυχώς να βλέπουμε τους υποτιθέμενους ποιμένες μας να πουλάνε τα Τζιβαέρια της Πίστης μας για φραγκοδίφραγκα στα πορνεία της Δύσης.
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ALBAN HEERS
Ορόσημα στη προ του 1920 πορεία του
Εισαγωγή. Η ιστορική έρευνα και το Εκκλησιολογικό πλαίσιο του Οικουμενισμού
Γίνεται σήμερα γενικά δεκτό από πολλούς Ορθοδόξους ότι η σύγχρονη Οικουμενική κίνηση ξεκίνησε με την Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920 «Προς τας απανταχού Εκκλησίας του Χριστού». Επιπλέον αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι η κίνηση για την χριστιανική ενότητα προήλθε από την αναζήτηση για ενότητα «εν αληθεία» και δογματική συμφωνία. Συνεπώς θα προκαλέσει έκπληξη σε πολλούς, όταν ανακαλύψουν ότι η ιστορική έρευνα καταρρίπτει και τους δυο αυτούς ισχυρισμούς.
Όχι ότι μας ενδιαφέρει ποιος γίνεται μέλος του Συμβουλίου των Αιρέσεων, γνωστό ως «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ)», αλλά έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς ο ψευδοΚιέβου Επιφάνιος προσπαθεί να εισέλθει σε αυτό το κλαμπ των παγκοσμιοποιητών.
Η διοικούσα εκκλησία βρίσκεται σε τροχιά ελεύθερης πτώσης.
Κάθε πράξη, κάθε ενέργεια, κάθε απόφαση επιβεβαιώνει την αποστασία της απ’την Ορθόδοξη Παράδοση και την αχανή απόστασή της απ’την Πατερική Παρακαταθήκη.
Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ προειδοποιοῦν ὅτι τὸ 2025 εἶναι ἔτος, εἰς τὸ ὁποῖον θὰ ἐπιχειρηθῆ ἐπιτάχυνσις τῆς ἑνώσεως τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς Παπικοὺς καὶ φαίνεται ὅτι διάφορα γεγονότα ἀρχίζουν καὶ ἐπιβεβαιώνουν αὐτὴν τὴν ἄποψιν. Συμφώνως πρὸς τὴν ἱστοσελίδα «Πενταπόσταγμα» τῆς 13ης Μαρτίου 2021:
«Ὁ Καρδινάλιος τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ ἐπικεφαλῆς τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου γιὰ τὴν Προώθηση τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητας Κοὺρτ Κὸχ εἶπε ὅτι στὸν Πάπα Φραγκίσκο ἄρεσε ἡ πρόταση τοῦ Μόνιμου Ἀντιπροσώπου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν (ΠΣΕ), Ἀρχιεπισκόπου Τελμησσοῦ Ἰὼβ γιὰ τὴ μεταρρύθμιση τοῦ ὀρθόδοξου ἡμερολογίου γιὰ ἕνα κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς Καθολικοὺς ἕως τὸ 2025, ἀναφέρει τὸ ἱστολόγιο Katholisch.de.
σ.σ. Ο Γέροντας π. Μάξιμος Καραβάς είναι ένα παλληκάρι. Αξίζει να διαβάσετε αυτήν την εξαίσια επιστολή και μακάρι να συγκινήσει κάποιους από τους συμπρεσβυτέρους του.
Ἀγαπητοὶ συμπρεσβύτεροι, θέτω μερικὰ ἐρωτήματα εἰς τὴν ἱερατική σας συνείδηση.
Γράφει ο Γέροντας π. Μάξιμος Καραβᾶς
Ἀγαπητοὶ συμπρεσβύτεροι, δὲν ἐπιθυμῶ νὰ σᾶς κάνω τὸν διδάσκαλο, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀγωνιῶ γιὰ τὰ τεκταινόμενα ἐν τῇ Ἑλλαδικὴ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ καὶ τὴν ἀδιαφορία τῶν ποιμένων αὐτῆς, δηλαδὴ τῶν Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἀντὶ καλοὶ ποιμένες, ἔγιναν μισθωτοὶ καὶ ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν προβάτων, διότι ὅταν βλέπουν τούς λύκους ἐρχομένους καὶ ἀντὶ νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν ποιμαντικὴν ράβδο καὶ νὰ συντρίψουν αὐτοὺς, «ὡς σκεύη κεραμέως», ἐγκαταλείπουν τὰ πρόβατα καὶ μὲ τοῦτο ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι μισθωτοὶ καὶ “οὐ μέλλει αὐτῶν περὶ τῶν προβάτων ὅτι μισθωτοὶ εἰσίν”.
Στις 17 Ιουνίου του 2018, στα 70α γενέθλια του Παγκοσμίου Συμβουλίου «Εκκλησιών» (βλ. Αιρέσεων) συμμετείχε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ήταν από τους βασικούς ομιλητές. Είχε ήδη ξεκινήσει τη διαίρεση της Ορθοδοξίας με αφορμή το Ουκρανικό, αδιαφορώντας για τις ολέθριες συνέπειες των επιλογών του.
Δείτε την εξευτελιστική συμμετοχή του στην τελετή έναρξης και στην «λιτανεία» παρωδία στο 0:53, όπου ΕΝΑΣ ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΦΟΥΣΤΑ προηγείται κρατώντας τη «Βίβλο» !!
Γέρων Παΐσιος Καρεώτης και
Μοναχός Επιφάνιος Καψαλιώτης
Το Πανεπιστήμιο του Αγίου Τύχωνος της Μόσχας, εκπαιδευτικό ίδρυμα του Πατριαρχείου Μόσχας (ΠΜ), διοργάνωσε Διορθόδοξο Συνέδριο στις 25-26 Φεβρουαρίου 2019, με θέμα την Ουκρανική εκκλησιαστική κρίση και τις επιπτώσεις της στον Ορθόδοξο Κόσμο. Οι διοργανωτές του συνεδρίου ζήτησαν την δική μας παρουσία, ως αγιορειτών μοναχών, (εν αντιθέσει προς την πάγια τακτική του Πατριαρχείου Κωσταντινουπόλεως (ΠΚ), το οποίο στα πρωτεύουσας σημασίας γεγονότα αγνοεί επιδεικτικά το Άγιον Όρος και δεν ενδιαφέρεται για την γνώμη του, παρά μόνον όταν το συμφέρει), προκειμένου να αναπτύξουμε τις απόψεις και αντιλήψεις μας επί του καυτού εκκλησιαστικού προβλήματος που ανέκυψε. Η αδυναμία, ένεκα πρακτικών και μόνον λόγων, να παραβρεθούμε προσωπικά, δεν εμπόδισε την ανάγνωση της εισηγήσεώς μας (σε ρωσική μετάφραση), η οποία μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του συνεδρίου έτυχε περαιτέρω κυκλοφορίας στις μεγαλύτερες εκκλησιαστικές ρωσικές ιστοσελίδες, αφήνοντας καλές εντυπώσεις. Θα παραθέσουμε το κείμενο της εισηγήσεώς μας, ενώ θα ακολουθήσει και επόμενη συνέχεια με κάποιες τελικές σκέψεις-επισημάνσεις ως προς τα ζητήματα που εγείρονται από την Ουκρανική Κρίση, αναπτύσσοντας κάποια από τα σημεία της εισηγήσεως.
σ.σ. Υπάρχει κάποια αμφιβολία ότι η θρασύτητα με την οποία οι αντίχριστες δυνάμεις μας κουνάνε σήμερα το δάχτυλο δεν είναι απότοκο των πολύχρονων δαιμονικών διαλόγων που έχουν ανοίξει δεξιά και αριστερά πολλοί ταγοί της Εκκλησίας; Οι λεγόμενοι νεο-ορθόδοξοι, οι μεταπατεριστές και λοιποί κληρικοί και θεολόγοι που αλλοιώνουν μεθοδικά την διδασκαλία της Εκκλησίας μπροστά στους ‘δεν είδα, δεν άκουσα’ ταγούς της Εκκλησίας, δεν είναι οι δούρειοι ίπποι των διαλόγων; Σε άλλη ομιλία του ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος μας περιέγραψε την μέθοδο: διάλογος, συνύπαρξις, διείσδυσις, ανατροπή. Και φτάσαμε σήμερα στο σημείο να ποινικοποιείται η Πίστη μας και να μην ακούγεται κιχ. Όταν όμως επρόκειτο για τους μισθούς τους, τότε όλοι ξεσηκώθηκαν.
σ.σ. Οι αλόγιστες και αντικανονικές ενέργειες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία δίνουν την ευκαιρία στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» να εμφανιστεί στην παγκόσμια κοινότητα ως ένας υπεράνω ειρηνοποιός θεσμός και συντονιστής των «εκκλησιαστικών υποθέσεων». «Πεδίον δόξης λαμπρόν» η κρίση στην Ουκρανία για το ΠΣΕ των αιρέσεων, όπου του δίνεται η ευκαιρία να δικαιώσει την ύπαρξή του. Ως ένας άλλος ΟΗΕς στην «κοινωνία των εθνών», έρχεται και το ΠΣΕ «στην κοινωνία των εκκλησιών» να «αξιοποιήσει» την κατάσταση στην Ουκρανία για να προωθήσει την ατζέντα του, όπως θα δείτε παρακάτω. Η δε Ρωσσία, έχοντας και αυτή το οικουμενιστικό μικρόβιο, και μη μπορώντας να συνεννοηθεί στην δική της οικογένεια των Ορθοδόξων, τρέχει να βρει στήριξη στους αιρετικούς με διπλωματίες, παζάρια και ένας Θεός ξέρει τι άλλο. «Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται», λέει ο απλός λαός. Για εμάς όμως τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, όχι μόνο διότι φτάσαμε στο σημείο να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους λύκους απ’ τα πρόβατα, αλλά και επειδή βλέπουμε «το σεπτό μας Πατριαρχείο» να διχάζει τον Ορθόδοξο κόσμο και να στέλνει τους ταγούς της Εκκλησίας στις «αυλές των εθνών» για στήριξη και δικαίωση.
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
Οἱ θιασῶτες τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἔχουν κυριολεκτικά ξεσαλώσει στίς ἡμέρες μας. Μέχρι χθές κάνανε τόν δῆθεν εὐσεβῆ καί πατροπαράδοτον. Σήμερα, ὅμως, ἔχουν πετάξει ἀπό πάνω τους τίς προβιές τῆς μεταμφίεσης καί ἄφησαν νά φανοῦν πλέον ξεκάθαρα οἱ πραγματικές τους προθέσεις.
Δέν προφταίνουμε ἁπλῶς καί μόνον νά μετρᾶμε τίς δαιμονικές τους ἐπινοήσεις! Ὕπνος δέν τούς πιάνει, γιά νά σκέφτονται τί νεώτερο θά ἐπιχειρήσουν, ὥστε νά μπερδέψουν ἀκόμα περισσότερο τίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν.
Μέρος Α’. 1948-2018: «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» Σύναψις μιας Οικουμενιστικής Διαθήκης
Το παρελθόν έτος, 2018, συνεπληρώθησαν 70 έτη από της ιδρύσεως του λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Με τον πλέον επίσημο τρόπο θεσμοποιήθηκε η αντορθόδοξος Οικουμενική Κίνησις με την ενεργό δυστυχώς σύμπραξη των επισήμων Εκκλησιών Κωνσταντινουπόλεως, Ελλάδος και Κύπρου. Αργότερα προσεχώρησαν και οι λοιπές επίσημες Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες έκτοτε αποτελούν οργανικά μέλη του παν-προτεσταντικού αυτού Συμβουλίου.
(ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ ΚΑΙ ΣΙΝΑΙΟΥ ΔΑΜΙΑΝΟΣ)
Γεώργιος Κ. Τζανάκης 4 Μαΐου 2019
Στὴν ἐφημερίδα Στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας (Μαρτίου 2019) ὑπάρχει ἐπιστολὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σιναίου Δαμιανοῦ ἀφορώσα δημοσίευμα τῆς ἐφημερῖδος (Ἰανουάριος-Φεβρουάριος 2019) μὲ τίτλο: «Καταδίκασε τὸ κολυμπάρι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός».
Ὁ ἐκδότης τῆς ἐφημερῖδος στὸ δημοσίευμά του παραθέτει κείμενο τὸ ὁποῖο ἔχει ὑπογράψει ὁ Σιναίου, θέτει τίτλο, ὅπως προανεφέρθη: «Καταδίκασε τὸ κολυμπάρι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός», καὶ κάνει καὶ τὸν δικό του σχολιασμό.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στὴν ἐπιστολή του χαρακτηρίζει τὸν σχολιασμὸ τῆς ἐφημερίδος «παντελῶς ἀβάσιμο καὶ ἀνεπέρειστο» δηλαδὴ ὅτι δὲν στηρίζεται πουθενὰ, ὅτι ἀποτελεὶ ψεῦδος καὶ ὅτι ὁ συντάκτης τοῦ ἄρθρου εἶναι ἀναξιόπιστος: «Δυστυχῶς ὄμως διὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀξιοπιστία σας ὁ πρόλογος ποὺ προηγεῖται τῆς ἀναδημοσιεύσεως τοῦ ἐν θέματι κειμένου εἶναι παντελῶς ἀβάσιμος καὶ ἀνεπέρειστος»
Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)
Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 03/02 του 1985.
Στην Ευρώπη σιγά-σιγά παραθεωρήθηκε, ένεκα των λαθών αυτών (σ.σ. των παπικών), η Θεανθρωπίνη φύσις του Ιησού Χριστού. Αυτό βέβαια ήταν ένα φαινόμενο σαν ένας νέο-αρειανισμός, δηλαδή δεν εδέχοντο την Θεότητα του Ιησού Χριστού. Έβλεπαν πλέον τον Ιησούν Χριστόν ένα απλό ανθρώπινο πρόσωπο. Θυμηθείτε αυτό το κινηματογραφικόν έργον που είχε έρθει πριν από μερικά χρόνια και έγινε τόση φασαρία, ‘Ιησούς Χριστός σούπερσταρ’. Πως παρουσίαζε τον Ιησούν Χριστόν -βέβαια δεν το είδα- κατά μαρτυρίες; Απλόν άνθρωπον. Το Θείο στοιχείο έλειπε. Βλέπετε, αυτό είναι ένας νέο-αρειανισμός. Πού στηρίζεται; Ότι δεχόμεθα τον Χριστόν ένα πρόσωπο που το εντάσσουμε μέσα σε έναν ουμανισμόν, σε έναν ανθρωπισμόν. Τίποτε άλλο. Δεν είναι το Θεανθρώπινον Πρόσωπον δηλαδή που ήρθε, ο Υιός του Θεού, ο αιώνιος Θεός, να μας σώσει αφού ενηνθρώπησεν.
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 