τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας
Ζοῦμε στούς καιρούς τῆς πλήρους ἀντινόησης καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς διαστροφῆς ἀκόμη καί τῶν λέξεων, ὅπου κάθε αὐτονόητο κατακεραυνώνεται ὡς ἀνόητο, κάθε αὐθεντικά ὀρθόδοξο προπηλακίζεται ὡς σκοταδιστική ὀπισθοδρόμηση καί ἀντίθετα κάθε νεοεποχίτικη ἀθλιότητα ἀποθεώνεται ὡς πεφωτισμένος προοδευτισμός. Στούς καιρούς, γιά τούς ὁποίους ἔλεγε κάποτε ὁ Μέγας Ἀντώνιος ὅτι θά κυριαρχήσει ἡ παράνοια καί ὅταν θά βλέπουν οἱ ἄνθρωποι κάποιον λογικό, θά τοῦ ἐπιτίθενται ὡς παράφρονα, ἐπειδή δέν θά εἶναι ὅμοιός τους. Στούς καιρούς, προσθέτουμε ἐμεῖς, ὅπου ἔχει κυριαρχήσει τόσο βαθιά ἡ πλάνη καί ἡ ἀσέβεια, ὥστε οἱ λίγοι ἐναπομένοντες εὐσεβεῖς νά λασπολογοῦνται χυδαῖα καί νά καταδιώκονται ξεδιάντροπα ὡς «προβληματικοί» καί πλανεμένοι.
Συνέχεια →