
Πρεσβυτέρου Αθανασίου Μηνά
Μέ τήν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων ὁ ἄνθρωπος ἐκδιώχθηκε ἀπό τόν Παράδεισο καί ἔγινε πάλι γῆ καί χῶμα, ἀπό τό ὁποῖο ἐπλάσθηκε. Σήμερα ὁ Χριστός, μέ τό θαῦμα πού ἀκούσαμε, πλάθοντας ἀπό πηλό καί σάλιο (ἄκτιστη ἐνέργεια), καινούρια μάτια, κράζει δυνατά γιά νά ἀκούσει ὁ κάθε ἄνθρωπος τά ἑξῆς: Δέν θέλω νά εἶσαι γῆ, πεσμένος αἰώνια, ἀλλά ζητῶ ἀπό σένα νά ἔλθεις ξανά στόν οὐρανό. Νά δεῖς τήν άγαθότητά μου, ὥστε ὁδηγώντας σε φωτεινόν, ἄρτιον πρός τά ἄνω νά παραμείνεις ἐκεῖ, στόν Παράδεισο, αἰώνια. Φεύγα ἀπό τόν τόπο τοῦ ξεπεσμοῦ, τοῦ πόνου καί τῆς ὀδύνης.