
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Ἡ θρησκευτική διπλωματία ἐθεωρεῖτο, ἰδιαίτερα κατά τούς βυζαντινούς χρόνους, ἕνα ἰσχυρό ἐργαλεῖο γιά τήν ἐξάσκηση τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Ὁ Γ. Γραμματέας Διπλωματίας καί Θρησκευτικῶν ὑποθέσεων κ. Κ. Ἀλεξανδρής, σέ συνέδριο πού πραγματοποιήθηκε στήν Ἀθήνα προσφάτως στόν χαιρετισμό του μεταξύ τῶν ἄλλων εἶχε τονίσει “ἰδιαίτερα μετά τό τέλος τοῦ ψυχροῦ πολέμου καί ἀκόμα περισσότερο μετά τήν 11η Σεπτεμβρίου, παρατηρεῖται ἕνα ὅλο καί μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς σκηνῆς γιά θέματα θρησκευτικῆς ὑφῆς.