Επιστολή που απεστάλει στις 20/10/22 προς τον πανοσιολογιώτατο αρχιμανδρίτη π Ματθαίο Λενούδια της Ι.Μ. Αλεξανδρουπόλεως, γνωστοποιεί στον κληρικό την ποινή της αργίας του ενός μηνός.
Η αργία, το νέο εκφοβιστικό όπλο των νεοταξιτών επισκόπων.
Βέβαια αν το καλοσκεφτεί κανείς ο π Ματθαίος είναι ένοχος. Ένοχος όχι έναντι του δεσποτικού δεσπότου, αλλά έναντι του ποιμνίου και του λαού.
«Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπά κάποιος σε περίσταση που κινδυνεύει η Πίστη. Διότι λέγει «Λάλει και μη σιωπήσης» [Πράξ. 18, 9], Ώστε όταν πρόκειται περί πίστεως, δεν είναι δυνατόν να πη κανείς «Εγώ ποιός είμαι΄;» (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)
Ήταν 16 Απριλίου του 1834, όταν οι βαυαρόδουλοι κρατούντες Δ. Σούτσος, Α. Βούλγαρης, Φ. Φραγκούλης και Μάσσον (εισαγγελέας), αποφασίζουν να βγάλουν απ’ τη μέση δύο σύμβολα του αγώνα. Τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Δημήτριο Πλαπούτα. Ηθικός αυτουργός ο Ι. Κωλέττης. Σίγουρα τη λαιμητόμο θα δοκίμαζαν και οι Τζαβέλας και Νικηταράς αλλά και άλλοι ήρωες του ‘21.
«Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν σοὶ Παρθένε ἄχραντε»
(Εἱρμὸς τῆς θ ́ ὠδῆς ἐν τῷ Ὄρθρῳ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.)
Κι έφτανε ένα και μόνο ένα «γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά Σου» για να ανατραπούν όλοι οι φυσικοί νόμοι που διατρέχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον. Σε όλη την έκτασή του ο χωροχρόνος ταλαντώνεται και ανασυντάσσεται και ατακτεί μέσα στην τάξη του, υπηρετώντας, την μοναδική εκείνη κτιστή ύπαρξη, το μόνο δημιούργημα σε όλη την κτίση που πλήρωσε στο ακέραιο, τον σκοπό για τον οποίο υπάρχει η κτίση. Τον μοναδικό προορισμό του ανθρώπου. Την πληρέστερη δυνατή ενότητα με τον Θεό.
«ανέγνως, αλλ΄ουκ έγνως, ει γαρ έγνως, ουκ αν κατέγνως» (περί Κανόνων ο λόγος)
«ΑΙΙΙΣΧΟΣ! ….μετανοήσατε αρχιερείς και άρχοντες» Ακόμα π Βασίλειε αντηχεί αυτή η κραυγή στ’αυτιά μας. Ήταν Μεγάλη Παρασκευή 17/4/20. Τότε που δεν αντέξατε υπό την πίεση της συνειδήσεως και αναφωνήσατε με αγανάκτηση εναντίων κυβερνητών κι επισκόπων.
Σε αυτή την κραυγή πάτερ οιονεί θρήνος, είχαν συντονιστεί πολλές ψυχές.
(περί λιβελοπράγμωνος και εμμονικού δικαιοφύλακος & ψάλτου,
σε ήχο Πλάγιο του Δευτέρου)
(ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ)
Αυτή τη φορά (καθότι στο άρθρο «…του Αρείου το απύλωτον στόμα..(περί Κυθήρων)» δεν ξεκινώ με έκπληξη) μένω έκπληκτος, ενεός μπροστά στο νέο κείμενο του κυρίου Ανδριόπουλου (ΠΑ). Η έκπληξη αφορά δύο σημεία του κειμένου.
(ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ)
Χωρίς έκπληξη διαπιστώνουμε την κυκλοφορία κειμένων – ανερμάτιστων θεολογικά – που στοχεύουν αντιδρώντες (κληρικούς ή λαϊκούς) στον διωγμό κατά της Ορθοδοξίας.
Χωρίς έκπληξη, καθότι τις θεολογικές και εκκλησιαστικές εκτροπές, πέρα από ασεβή νομοθετήματα έρχεται να υποστηρίξει και πλήθος δημοσιευμένων άρθρων στο διαδίκτυο. Το προσφάτως δημοσιευμένο κείμενο του κυρίου Παναγιώτη Ανδριόπουλου (ΠΑ), μουσικού και θεολόγου και κατά τα φαινόμενα πλέον, του ενάγοντος κατά του επισκόπου Σεραφείμ Κυθήρων και επίδοξου προστάτη και “δικηγόρου” του καθηγητού Χρυσοστόμου Σταμούλη.
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Και ο ξεπεσμός της ιεραρχίας, σπεύδει ακάθεκτος να πιστοποιήσει την προφητεία του ισαποστόλου Αγίου Κοσμά του Αιτωλού : “οι κληρικοί των εσχάτων καιρών θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι όλων” αλλά και την επόμενη προφητεία : “Εκτός από το Ναό του Σολοµώντος θα κυριαρχήσει (o αντίχριστος) και στις Εκκλησίες, δηλαδή και στις Μητροπόλεις, Αρχιεπισκοπές και Πατριαρχεία” (Άγιος Ανδρέας Καισαρείας).
Απ’ ένα ψεύτικο φιλί η αιματηρή πορεία ,
εκκίνησε στου Γολγοθά το δύσβατ’ ανηφόρι,
πήραν βουλή αρχιερείς, ελήφθη απριόρι,
για Σἐνα που μας πρόσφερες δώρο, υιοθεσία.
(ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ)
«Η δε κακή βουλή τω βουλεύσαντι κακίστη (Η κακή απόφαση κάνει περισσότερο κακό σ’ αυτόν που την πήρε – Ησίοδος)»
Σεβασμιότατε, υπάρχει η πληροφορία ότι διώκετε τον προϊστάμενο – π Γαβριήλ – του ΙΝ Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στη Ν.Ευκαρπία Θεσσαλονίκης. Τον «πάψατε» από προϊστάμενο του ιερού ναού. Και το κυριότερο, του αφαιρέσατε το οφίκιο του πνευματικού πατρός.
Κάλλιο γλύστρα στο δρόμο το δικό σου
παρά στο δρόμο του άλλου να ‘σαι ορθός.
(Κ.Παλαμάς)
Ο καλός αυλικός (λαϊκός ή κληρικός) είναι ένα αξιοπερίεργο πλάσμα. Παλαιότερα μπορεί να κινδύνευε να εκλείψει μα τώρα είναι σε αφθονία.
Σαν τον λαγοκέφαλο, το δηλητηριώδες ψάρι που «εισέβαλε» απ’ την Ερυθρά θάλασσα στη Μεσόγειο, με θανατηφόρα νευροτοξίνη που σκοτώνει.
Δεν τρώγεται με τίποτα.
Ο χωρίς σκέψη σεβασμός προς την εξουσία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας.
(Αλβέρτος Αϊνστάιν)
27 Απριλίου του 1941. η Αθήνα ξυπνούσε απελπισμένη. Κλεισμένοι στα σπίτια τους οι Έλληνες περίμεναν με αγωνία την επέλαση των κατακτητών. Μια φωνή ακούγεται από το ελεύθερο για λίγο ακόμη ραδιόφωνο, επιχειρώντας να δώσει κουράγιο στους Έλληνες. Ο εκφωνητής του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών, Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος, μετέδιδε με τη χαρακτηριστική του φωνή, στεντόρεια, ανδρεία, σταθερή, εμψυχωτική. ΕΛΛΗΝΕΣ, ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ!
Η διοικούσα εκκλησία βρίσκεται σε τροχιά ελεύθερης πτώσης.
Κάθε πράξη, κάθε ενέργεια, κάθε απόφαση επιβεβαιώνει την αποστασία της απ’την Ορθόδοξη Παράδοση και την αχανή απόστασή της απ’την Πατερική Παρακαταθήκη.
(ἐν τὴ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες – Απολυτίκιον Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου)
(Αριστείδης Π. Δασκαλάκης)
«Το όρος, ο ευδόκησεν ο Θεός κατοικείν εν αυτώ»
(Δαυίδ, Ψαλμός 67)
Το όρος αυτό είσαι εσύ Παναγιά μας.
Παναγιά μου, το λέει το απολυτίκιό σου. Δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά.
Η κοίμησή σου δεν αποτελεί εμπόδιο να μας σώσεις με τις πρεσβείες σου.
Γεννήθηκες για να φέρεις στα σπλάχνα σου τις τύχες του κόσμου.
(Μην διώκετε τους επισκόπους μας)
Αριστείδης Π.Δασκαλάκης
«…παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει.»
(Ιούδα 3)
Πρόσφατα γίναμε κοινωνοί ενός σπάνιου γεγονότος. Η Ελλαδική Εκκλησία να διώκει επίσκοπο άλλης Εκκλησίας, βάζοντας τον προκαθήμενό της «να του τραβήξει κυριολεκτικώς το αυτί».
Αριστείδης Δασκαλάκης
ἡ ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν… οὕτω κηρύσσομεν
Μακαριότατε,
Άγιοι Πατέρες,
Αδελφοί εν Χριστώ,
Το Σώμα του Χριστού, η Εκκλησία βάλλεται. Βάλλεται από σκοτεινές δυνάμεις, ξένα κέντρα συμφερόντων που κινούν τα νήματα της ανθρωπότητας. Κι έχουν εξουσία στις κυβερνήσεις αλλά και στις απανταχού θρησκείες. Αλλά και στη Μία Αληθινή, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος . Αμήν.
Χριστός Ανέστη!
Ιούλιος του 2018. Είχα μεταβεἰ μετά της συζύγου απ’ την πόλη διαμονής, στη γενέτειρά μου την Κρήτη (Ηράκλειο) για καλοκαιρινές διακοπές.
Πρωί 18 Ιουλίου του 2018. Εγώ (με συγχωρείτε για το πρώτο πρόσωπο) στο μπαλκόνι του πατρικού μου απολάμβανα τον πρωινό καφέ, με θέα το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.
Η σύζυγος με την μητέρα προετοίμαζαν το μεσημεριανό φαγητό στη κουζίνα. Είχαμε φορτωμένο πρόγραμμα εκείνη την ημέρα. Θα πεταγόμασταν για ένα γρήγορο μπάνιο σε μια κοντινή παραλία και μετά γεύμα με γονείς , ξεκούραση και το απόγευμα εκδρομή-προσκύνημα.
Δύο μαθητές, τρεις μέρες μετά το θάνατο τού Κυρίου, τρεις και όχι δύο, (όπως η τριήμερος έγερσις του Κυρίου, οι 33 ώρες του Κυρίου στον Άδη – ο Χριστός έμεινε 33 ώρες στον άδη από τίς 3 το απόγευμα τής Παρασκευής έως τα μεσάνυχτα τού Σαββάτου, όσα ήταν δηλαδή τα χρόνια τής επίγειας ζωής Του.- , όπως τα Τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος ) προχωρούν προς Εμμαούς, συζητώντας μεταξύ τους για τον Ιησού.
Αγωνιούν. Μιλούν για τα γεγονότα. Απελπίζονται.
Δυστυχώς σε κάθε καινοτομία ή προσβολή της πίστης που νομοθετεί η κυβέρνηση και εναγκαλίζεται με περισσή «ταπείνωση» και «αγάπη» η διοικούσα εκκλησία, εμφανίζονται απ’ το πουθενά προς άγρα λίγης δημοσιότητας κι εξασφάλιση προβολής, αλλά και διαπιστευτηρίων προς την ιεραρχία, θεολόγοι και κληρικοί, έτοιμοι να προσφέρουν θεολογικά και δογματικά ερείσματα σε κάθε στρεβλή και νοσηρή παραμόρφωση της έκφρασης της πίστεως, αλλά και της καταπάτησης της Ιεράς Παραδόσεως .
Λίγα φτωχά λόγια, αντίδωρο παραμυθίας για τους αδελφούς.
Πολύ προβληματισμό και θλίψη προκαλεί η εκδημία ορθοδόξων κληρικών. Η απώλεια προμάχων της Ορθοδοξίας, όπως προσφάτως του αξίου ιερέως π Σαράντη Σαράντου και τώρα του π Νικολάου Μανώλη. Η δοκιμασία εν ασθενεία άλλων.
«οὐ τοῖς ἄρχειν βουλομένοις μέμφομαι, ἀλλὰ τοῖς ὑπακούειν ἑτοιμοτέροις οὖσιν· πέφυκε γὰρ τὸ ἀνθρώπειον διὰ παντὸς ἄρχειν μὲν τοῦ εἴκοντος»
(Δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς που είναι πρόθυμοι να υπακούσουν-Θουκυδίδης)
Το κατἀλαβες αυτό νεοΈλληνα;
Εκεί που κάθεσαι στον καναπέ σταυροπόδι με το τηλεκοντρόλ –προέκταση του χεριού σου, βρίσκεις καθόλου λίγο χρόνο να σκεφτείς;
(Σύντομο διήγημα εμπνευσμένο από πραγματικές περιστάσεις – Τα ονόματα είναι τυχαία)
«Σαν συναντήσεις έναν ιερέα και έναν Άγγελο θα χαιρετήσεις πρώτα τον ιερέα και μετά τον Άγγελο» (Γεροντικό)
Καθισμένος στο κεφαλόσκαλο του ναού ο παπά Θόδωρος, λογίζονταν τη δοκιμασία που περνούσε, τις μεθοδείες του διαβόλου, την αδιαφορία των χωριανών, τις κατάρες του δασκάλου.
«Καὶ ἰδοὺ γυνή, αἱμοῤῥοοῦσα δώδεκα ἔτη, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ…» (Ματθ. 9,20)
Ότι γνωρίζαμε ή μάλλον ότι νομίζαμε εδώ και χρόνια έχει τελειώσει. Κόποι ετών πολλών, υφαρπάχθηκαν από επιτήδειους νεοταξικούς χαρτογιακάδες.
Για να σωθούν τράπεζες, οι ανεύθυνοι (για το οικονομικό χάλι) πολίτες, έδωσαν αίμα. Κι αντί ευγνωμοσύνης εισέπραξαν κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, μιας και δεν μπόρεσαν να είναι συνεπείς ως προς τα δάνειά τους, με εισόδημα πλέον ροκανισμένο, λόγω ανεργίας αλλά και αφόρητης φορολογίας.
«Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπά κάποιος σε περίσταση που κινδυνεύει η Πίστη. Διότι λέγει «Λάλει και μη σιωπήσης» [Πράξ. 18, 9], Ώστε όταν πρόκειται περί πίστεως, δεν είναι δυνατόν να πη κανείς «Εγώ ποιός είμαι΄;» (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)
Αδελφοί απευθύνομαι στην αγάπη σας . Έχω πληροφόρηση μέσα απ’ το ίδρυμα «Ελληνικό Παιδικό Χωριό» στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης ότι το ίδρυμα πάει για κλείσιμο.
Ένα ακόμη αποτέλεσμα της αναλγησίας των πολιτικών ταγών αλλά και της υποκρισίας πολλών θρησκευτικών ταγών.
Αποτέλεσμα, μιας εποχής που τα ΜΜΕ ως άριστοι χειραγωγοί της σκέψης των κοινωνιών και αποχαύνωσης των ανθρώπων, εντεταλμένα όργανα της ΝΤΠ, χρηματοδοτούνται αδρά για να προκαλούν πλύση εγκεφάλων και να παρέχουν παραπληροφόρηση. Για να κάνουν κάποιοι «μπίζνα» (στην καλύτερη των περιπτώσεων)
«Παιδεία τοις μεν νέοις σωφροσύνη, τοις δε
πένησι πλούτος, τοις δε πλουσίοις κόσμος»
(Η παιδεία για τους νέους είναι σωφροσύνη, για τους φτωχούς
πλούτος και για τους πλούσιους στολίδι)
(Διογένης)
O μέγας Αλέξανδρος πέρα απ’ όλα τα άλλα μας άφησε και μια ρήση που συνοψίζει σε ελάχιστες λέξεις το νόημα της παιδείας : «Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην»
Γράφει ο Αριστείδης Π. Δασκαλάκης
Παππού είχα τόσα πολλά να σου πω .
Μα βιάζομαι, δεν προλαβαίνω. Το ραντεβού με την ιστορία είναι κοντά.
Πες μου κάτι αγαπημένε μου παππού. Μη με κοιτάς με τέτοια μάτια.
Υγρά, κόκκινα, κλαμένα.
«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης»
(Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης)
Ένας Οκτώβρης αλλιώτικος. Για όλη την Ελλάδα. Μα ιδιαίτερα για τη νύμφη του Θερμαϊκού. Τη Θεσσαλονίκη μας. Τέτοιο καιρό άρχιζε η πόλη να ντύνεται στα γιορτινά της. Τριπλή εορτή. Τόσο χαρμόσυνες οι ημέρες, που η καρδιά δεν μπορεί να αντέξει τη χαρά, τον ενθουσιασμό, τη συγκίνηση και την ευγνωμοσύνη.
«….ω Παναγία μου, κόρη πάναγνη, καλή.
Κι ίσως φθάση κι ως εμένα και ν’ απλώση
Γαλήνη στην ψυχή μου την αμαρτωλή».
(Α.Παπαδιαμάντης)
(Απαραίτητη διευκρίνηση: O διάλογος δεν αποτελεί αποτέλεσμα βιώματος προσωπικού, μιας και ο γράφων δεν διαθέτει τις χάρες, την παρρησία και τα χαρίσματα των αγίων, που είδαν και μίλησαν με τη Μητέρα μας ….. κι εδώ η Παναγία ακούει αλλά δεν απαντάει….μόνο κλαίει)
Παναγία. Απαύγασμα της Θείας Οικονομίας. Κόρη σεμνή. Προοίμιο σωτηρίας. Καρπέ δακρύων του Αδάμ. Καταδίκη του αντιδίκου.
Την εορτή της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» το «Πάσχα του καλοκαιριού», μέσα στο «κατακαλόκαιρο», σε κάθε γωνιά της Ορθόδοξης Ελλάδος, τιμάται επἀξια, με τόση λαμπρότητα και λαϊκό παλμό, η Μητέρα του Κυρίου μας, που είναι και «Μάννα» όλου του κόσμου.
Η ορθόδοξη ψυχή στρέφει τις αισθήσεις της με βαθειά κατάνυξη και παρακλητική διάθεση προς την Παναγία. Καθημερινά η βυθισμένη μέσα στο πένθος και την οδύνη, βαρυαλγούσα ψυχή του πιστού, ζητά παράκληση και παρηγοριά από την Παναγία. Σε αντίθεση με τον υμνολογικό τόνο της περιόδου των Χαιρετισμών, όπου κυριαρχεί η θριαμβική δοξολόγηση των απείρων χαρίτων της «Μητρός του Θεού γενομένης».
«Πρεσβύτατον των όντων Θεός, αγέννητον γαρ· μήτε αρχήν έχον μήτε τελευτήν» (Θαλής)
Μας λέει ο Θαλής, ότι ο Θεός είναι άναρχος, αϊδιος και αθάνατος. Τον 6ο αιώνα π.Χ. Είναι ο σπερματικός λόγος που φύτευσε ο Θεός στην ψυχή του κατ’εικόνα Του, πλάσματός Του.
Στην εποχή μας βέβαια, υπάρχει η τάση στην πατρίδα μας κάποιων πλανεμένων μυαλών, να ασπάζονται ιδέες και θρησκείες άλλων εποχών. Είναι οι λεγόμενοι νεοπαγανιστές. Δεν είναι οπαδοί αιρέσεων χριστιανικών αλλά άκουσον άκουσον, του δωδεκάθεου. Και διαφόρων άλλων παρακλαδιών του.
«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης» (Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης)
«Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων» (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
«Οι ποιμένες ως λύκοι γενήσονται. Οι ιερείς το ψεύδος ασπάσονται. Οι μοναχοί τα του κόσμου ποθήσουσιν...» (Άγιος Ιππόλυτος)
Είναι προφανές ότι ζούμε στα τέλη των εσχάτων χρόνων. Οι παραπάνω ρήσεις και προφητείες είναι σε πλήρη ισχύ κι εκπλήρωση.
(μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία) – το πρώτο μέρος ΕΔΩ)
«ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;» ( Ματθ. 16,3 )
ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Πολλὲς οἱ ἀντιδράσεις στὸ παρελθόν. Οἱ ἀντιδράσεις αὐτὲς εἶχαν δύο ἐφαλτήρια. Αὐτὸ τῶν προφητειῶν καὶ τῆς πίστεως (τὸ σημαντικότερο) καὶ αὐτὸ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελλώματος, τοῦ ἐλέγχου καὶ τῆς ἐπιστημονικῆς καθυπόταξης τοῦ ἀνθρώπου (σημαντικὸ μέν, δευτερεῦον δὲ) Ἀντέδρασαν πολλὲς χῶρες στὸ παρελθόν. (Βρετανία, Αὐστραλία, Φιλανδία, Νορβηγία κ.α.) Σὲ κάποιες ἡ ΚΤΠ εἶναι προαιρετική, ἀλλοῦ δέ, ματαιώθηκε. Στὴν Ἑλλάδα, οἱ ἀντιδράσεις ἀπὸ φορεῖς πολιτῶν ἀλλὰ καὶ μοναστήρια κι ἐκκλησία, ἦταν στὸ παρελθὸν πολλές. Τώρα ἔχουν σιγάσει.
(απ’ το «Ουχ εύδει ποιμήν» δεν κοιμάται ο βοσκός – αρχαιοελληνική παροιμία)
Πολλές φορές στην εποχή μας, ακούγοντας ένα επίσκοπο να ομιλεί, θυμάσαι τα λόγια του Κυρίου : «ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ» ( Ιω. 12,43) ή γι ‘αυτούς που δεν πιστεύουν αλλά καμώνονται πως πιστεύουν: «Το χειρότερο από το να μιλούν άσχημα για εσένα είναι να μη μιλούν καθόλου για εσένα.» (Όσκαρ Ουάιλντ)
Ο επίσκοπος Λαρίσης στις 26/4/20 στον Ι.Ν. Αγίου Θωμά, σε ένα κήρυγμα περίεργο, προς τα ντουβάρια του ιερού ναού, φάσκων και αντιφάσκων διατύπωσε θέσεις αθεολόγητες, κενοφανείς και ξεκάθαρα αντιεπιστημονικές, συνεργώντας ψυχή τε και σώματι στο ανοσιούργημα των κυβερνώντων.
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 