Τί θέλει από εμάς ο Θεός – μέσα από τις Γραφές, τους Προφήτες, τους Αγίους Πατέρες.
-https://www.youtube.com/watch?v=SibgaswPDMg Κύριος Ἰησοῦς Χριστός Kyrios Ihsous Hristos
Τί θέλει από εμάς ο διάβολος – μέσα από τα όργανά του.
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 
Μέρα με τη νύχτα αλλά βλέπει κανείς πώς δουλεύει ο Θεός και πώς ο διάβολος.
Ο Σατανάς δρα πρωτίστως στο λογιστικό μέρος της ψυχής, διαστρέφοντας τα νοήματα και τα φρονήματα , παρουσιάζοντας το άσπρο μαύρο και τούμπαλιν.
Και σέρνει τους ανθρώπους σαν ανδράποδα προς την απώλεια
Με συγχωρείτε ,αλλά έχω πάθει πολιτισμικό σοκ. Δηλαδή ένα συρτό θεωρείται πομπή του σατανά;Οι λεβέντικοι παραδοσιακοί χοροί ,όπως το τσάμικο, ο πυρίχιος , ο καστρινός, ο πεντοζάλης το ίδιο ανεπίτρεπτοι; Τότε η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε άλλη Εκκλησία ,με άλλα διδάγματα από αυτά ,έχει διαπαιδαγωγηθεί. Μήπως οι Άγιοι αναφέρονται στους άσεμνους χορούς ανατολίτικης καταγωγής που ήταν διαδεδομένοι εξ αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και στις μέρες μας;Δηλαδή ο μακαριστός Π. Γεώργιος Χιωτάκης στα Σφακιά της Κρήτης,που ξεναγούσε τον Άγ. Πορφύριο στην Νότια Κρήτη , γιατί δεν ελέγχθηκε καθόλου από τον Άγιο για το ότι χόρευε λεβέντικους κρητικούς χορούς στα πανηγύρια;
Ήταν δε υπερπολύτεκνος, φιλακόλουθος , ευλαβέστατος ,παραδοσιακός ,εξυπηρετούσε δε γύρω στα 10 χωριά (!)μετακινούμενος πολύ συχνά με τα πόδια του.
Στα πασχαλινά διηγήματα του Παπαδιαμάντη αναφέρονται τέτοιου είδους Λευίτες που και ευλαβέστατοι ήταν και με το ποίμνιο μετά την Θ. Λειτουργία, συνέτρωγον , συνευωχούντο, και χόρευαν με ευπρέπεια πάντα και παντού.
Γιατί μας λένε οι Πατέρες να προσέχουμε με όλα αυτά; Γιατί είναι σαν την τσουλήθρα. Ενώ ξεκινάς στην κορυφή, δίχως να το καταλάβεις καταλήγεις στον πάτο. Αυτό σαν ένα γενικό σχόλιο.
https://agioreitika.net/2018/12/31/%E1%BC%90%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%BD%CE%AC-%CF%87%CE%BF%CF%81/
Σχετικό με το υπό συζήτησιν θέμα απόσπασμα από τη «ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ» του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.
«Όπου όρχησις εκεί και διάβολος» (Ιερός Χρυσόστομος)
Οι όποιοι χοροί επινοήθηκαν διαχρονικά ως ερωτικά εναύσματα στα νυφοπάζαρα των πανηγυριών και κατέληξαν να υιοθετούνται δυστυχώς και από πολλές κατ’ όνομα ορθόδοξες ενορίες ότι χειρότερο δηλ. για την πνευματική πορεία του ορθοδόξου πιστού. Είναι απλά μια ευρύχωρη πύλη εκκοσμίκευσης που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ασωτία και την ψυχική απώλεια. Ο πραγματικά ορθόδοξος πιστός έχει την απερίγραπτη χαρά του Χριστού και δεν χρειάζεται δαιμονικά υποκατάστατα. Αξίζει κάποιος να μελετήσει το σχετικό κεφάλαιο στη «Χρηστοήθεια των χριστιανών» του Αγίου Νικοδήμου και θα καταλάβει πόσο μακριά είναι από την ορθόδοξη άποψη.
Διατείνονται κάποιοι ότι δεν είναι όλοι οι χοροί ίδιοι.
Θεωρώ ότι κατ αρχήν έχουν δίκαιο. Όντως, υπάρχουν λεβέντικοι χοροί, χοροί που όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο μακαριστός π.Αυγουστίνος Καντιώτης μυρίζουν Ελλάδα και θυμάρι. Χοροί που δεν έχουν καμία σχέση με τους βρωμερούς και ψυχοφθόρους αισθησιακούς χορούς που ανοίγουν διάπλατα το δρόμο για την απώλεια και εξ αιτίας των οποίων κατέστησαν και καθίστανται ηθικά ναυάγια αμέτρητοι συνάνθρωποί μας και τους οποίους, δυστυχώς, εν πολλοίς εισήγαγαν στη χώρα μας οι Βαυαροί και τους οποίους ασμένως «αγκάλιασαν» κάποιοι πιθηκίζοντες εγχώριοι παράγοντες…
Αξίζει, όμως, να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι η Εκκλησία πάντα καταδίκαζε τόσο τους μεικτούς χορούς (άνδρες και γυναίκες να χορεύουν μαζί) όσο και τα έκτροπα που συνέβαιναν με τα γαμήλια γλέντια και τους γαμήλιους χορούς.
Άριστα ανατέμνει από χριστιανικής σκοπιάς και στηλιτεύει τα εν λόγω θλιβερά έκτροπα ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, κυρίως στη «ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ», θρηνωδώντας την κατάντια των σύγχρονων του , κατ όνομα χριστιανών.
Μπορεί κάποιος χορός (λίγοι είναι αυτοί στις μέρες μας) κατ αρχήν να είναι λεβέντικος και να μην διεγείρει τα κατώτερα ένστικτα όπως οι περισσότεροι. Μπορεί να σχετίζεται και να εκφράζει ουσιώδεις και ηρωικές πτυχές της Ιστορίας μας.
Το γενικότερο, όμως, πλαίσιο της διεξαγωγής του πολλές φορές δημιουργεί τις προϋποθέσεις ηθικών εκτροπών και ο νοών νοείτω.
Τυγχάνει παντελώς απαράδεκτο κάποιες «δραστήριες» ενορίες να καλλιεργούν και προάγουν τη δαιμονική εκκοσμίκευση διά μέσου χορευτικών και λοιπών μουσικών εκδηλώσεων με πρόσχημα τη διατήρηση και προβολή της παράδοσης.
Πάνω και από την παράδοση ίστανται ο αγιογραφικός και αγιοπατερικός λόγος και η ιεροκανονική παρακαταθήκη.
Ο σκοπός επ ουδενί αγιάζει τα μέσα.
Κάποια ακούσματα ενοριακών εκδηλώσεων, έστω και εάν έχουν έρεισμα στην παράδοση, προκαλούν το αίσθημα της ντροπής ακόμη και σε πολλούς κοσμικούς ένεκα του αισθησιασμού που αποπνέουν. Και είναι απόβλητα από πλευράς Ορθοδόξου χριστιανικού Ήθους.
Η Αγία μας Εκκλησία, διά των εν Αγίω Πνεύματι τεθεσπισθέντων ιερών κανόνων, ως στοργική Μητέρα, θέλει να μας προφυλάξει από τη λύμη της ποικίλης εκκοσμικεύσεως. Και για αυτόν το λόγο νομοθέτησε κάποιες απαγορεύσεις που εμάς τους επηρεασμένους από το κοσμικό πνεύμα σημερινούς χριστιανούς μας φαίνονται υπερβολικές και πολύ αυστηρές.
Ω ελεήμον αυστηρότης , που έλεγε και ο άγιος Αυγουστίνος Ιππώνος!
Ω αγία αυστηρότης …
Οι Άγιοι μας παρουσιάζουνε το άριστο, όντας οι ίδιοι πλημμυρισμένοι από την χαρά του Αγίου Πνεύματος δεν νοιώθουν την ανάγκη για χορούς και για τραγούδια. Εμείς όμως που δεν είμαστε σε αυτήν την κατάσταση και δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, «επαναστατούμε» και θέλουμε να τους κατεβάσουμε στα μέτρα μας. Ποιά είναι η διαφορά μας από τους αιρετικούς; Κι αν για εμάς είναι δύσκολο, γιατί να χαμηλώσουμε τον ουρανό του άλλου που μπορεί να πάει πιο ψηλά από εμάς; Αυτή η τάση να θέλουμε να δικαιολογήσουμε τις αδυναμίες μας είναι ανυπόφορη. Ο Άγιος Πορφύριος που έβλεπε ότι κάποιοι άνθρωποι δεν ήταν έτοιμοι για τον λόγο του Θεού και έβλεπε ότι η ψυχή τους ήτανε τσακισμένη, τους έλεγε να περπατήσουν στο δάσος, να ακούσουν λίγη κλασσική μουσική γιατί βγάζει κάποια ευγένεια αυτή η μουσική. Τους έπιανε σιγά σιγά από τα χαμηλά για να τους πάει πιο ψηλά. Διαφωνούσε με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη; Όχι βέβαια; Απλά είχε την διάκριση να δει που βρισκότανε αυτή η ψυχή και πως μπορούσε να την βοηθήσει να ανέβει. Ας έχουμε τους Αγίους ως πυξίδα σε οτιδήποτε κάνουμε. Να φροντίζουμε να παραμένουμε κοντά στην «ακτίνα» τους, για να μην παρασυρθούμε ποτέ από την πτωτική μας κατάσταση.
Φαίη μου , ετεροχρονισμένα νά πώ οτι ο π. Αθανάσιος ο Μυτιληναίος είχε πεί οτι ο τρόπος ψυχαγωγίας μας είναι ο δείκτης της πνευματικότητάς μας . Τίποτα περισσότερο . Νομίζω ήθελε νά πεί , οτι ο άνθρωπος έχει μία ψυχολογία , που δεν πρέπει νά την τσακίσουμε . Βέβαια αυτό επί επιτρεπτών πραγμάτων . Παράλληλα έλεγε οτι οι γονείς έχουν την εξουσία νά απαγορεύσουν στο ανήλικο παιδί νά πάει σε μέρη που δεν πρέπει . Γιατί ? Δεν υπάρχει γιατί . Γιατί έτσι το θέλει ο γονιός .
Μέ δυό λόγια τίποτα δεν γίνεται μέ το ζόρι . Είναι αλήθεια υπέροχο νά γίνει ένας γάμος ευπρεπώς και ευσχημόνως . Όταν όμως κάποιος δεν μπορεί αυτό νά το υποστηρίξει θά κάνει την γαμήλια δεξίωση νά μοιάζει μέ μνημόσυνο . Δεν είμαστε βλοσθροί άνθρωποι . Δεν μπορούμε νά πάρουμε το χαμόγελο απο τα χείλη των ανθρώπων .
Οι άγιοί μας καλά τα είπαν . Μας δίνουν το μέτρο , το οποίο ενδόμυχα αναπαύει , ξεδιψά και ισορροπεί τον άνθρωπο . Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε οτι οι χοροί μολύνουν το Μυστήριο του γάμου . Όμως οι γάμοι ήταν και ένα κοθνωνικό γεγονός του χωριού . Εκεί εγίνοντο και τα λεγόμενο » ιδίσια » δηλαδή αυτό που παραπάνω ένας αδελφός το λέει » νυφοπάζαρο » . Κάπως έτσι εγίνοντο τα πράγματα . Οι νύφες δεν έπεφταν απο την καμινάδα . Τί νά πούμε . Είναι θέματα ισορροπιών . Δεν επιβάλλονται . Ο άγιος Παίσιος έλεγε οτι η σύλληψη της Θεοτόκου έγινε μέ φυσικό τρόπο αλλά ανήδονα . Αυτό μπορεί νά επιβληθεί ως νόμος ?
Έχω όμως μία σχετική απορία που δεν έτυχε μέχρι στιγμής νά λύσω . Στο γάμο της Κανά που παρευρέθηκε η Θεοτόκος και ο Χριστός και κάτι υπαινίσσεται περί μέθης , τί έκαναν ? Διάβαζαν τον Ησαία ? Η Παναγία πήγε στον γάμο και μάλιστα έλαβε και μέριμνα δίνοντάς μας ένα υπόδειγμα κοινωνικής αντίληψης και » χαίρετε μετά χαιρόντων » .
Οι νόμοι πάντα εφαρμόζονται μέ φιλανθρωπία .