Απόσπασμα ομιλίας του Μητρ. Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτη στην πανηγύρι της Ι. Μ. Κουτλουμουσιου το 1990
Ὁ λόγος τοῦ μητροπολίτου Αὐγουστίνου ἄναψε φωτιὲς στοὺς πατριαρχικούς, γι᾽ αὐτὸ ὁ τότε διοικητὴς τοῦ Ἁγίου Ὄρους Λούλης, κατ᾽ ἐπιθυμίαν τῶν οἰκουμενιστῶν, διέταξε τὴν ἀπέλασι τοῦ ἱεράρχου! Τὸν ξύπνησαν νύκτα, τοῦ ἀνακοίνωσαν ὅτι εἶνε ἀνεπιθύμητος στὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ ζήτησαν ν᾽ ἀναχωρήσῃ ἐκείνη τὴν ὥρα! Φοβοῦνταν νὰ περιμένουν μέχρι τὸ πρωί, μὴ τυχὸν πάρουν εἴδησι γιὰ τὴν ἀπαίσια πρᾶξι τους οἱ μοναχοί καὶ ξεσηκωθοῦν. Τέτοιου εἴδους ἀγάπη καὶ ἀνεκτικότητα ἔχουν οἱ οἰκουμενισταὶ γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους· δὲν σεβάστηκαν οὔτε ἕνα γέροντα ἀγωνιστὴ ἱεράρχη!
«…Ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου ἐκφράζονται χυδαιότατα γιὰ τὸ Πηδάλιο, τὸ ὁποῖο εἶνε ἐπιμελημένη συλλογὴ ὅρων καὶ κανόνων τοπικῶν καὶ οἰκουμενικῶν Συνόδων μετὰ ἑρμηνείας καὶ ὑπομνηματισμοῦ ἀπὸ τὸν περιώνυμο Ἁγιορείτη μοναχὸ ἅγιο Νικόδημο. Ὀνομάζουν τὸ Πηδάλιο …χαρτὶ ὑγείας!
Στὸ κλίμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τελευταίως καλλιεργεῖται ἕνα πνεῦμα νεοπατερισμοῦ, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο τὰ ὅσα εἶπαν καὶ διέταξαν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸ παρελθόν, σὲ τοπικὲς καὶ οἰκουμενικὲς Συνόδους, ἴσχυαν γιὰ «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ», ἀλλὰ τώρα ἔχασαν τὴν ἀξία τους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν σύγχρονοι πατέρες θεσπίζουν νέους ὅρους, θεσμοὺς καὶ ἤθη στὴν Ἐκκλησία, τὰ ὁποῖα καὶ ἔχουν κατ᾽ αὐτοὺς σήμερα ἰσχὺν καὶ ἀξία! Αὐτοὶ διαχειρίζονται τὰ μεγάλα θέματα τῆς πίστεως καὶ ἔχουν ἀναφαίρετο δικαίωμα μὲ τὶς οἰκουμενιστικές τους ἐκδηλώσεις νὰ ὑποδουλώσουν τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ στὸν μινώταυρο τοῦ παπισμοῦ μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἑνώσεως τῶν «ἐκκλησιῶν».
Συνέπεια αὐτῶν εἶνε, ἄλλος ἱεράχης νὰ πιστεύῃ, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε τὸ ἀναμάρτητον… Καὶ εἶνε αὐτός, παρακαλῶ, ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ κλίματος ἐν ἐνεργείᾳ, χωρὶς νὰ τοῦ γίνῃ οὔτε ἡ παραμικρὰ παρατήρησις, δεδομένου ὅτι ἑκατοντάδες ἐπιστολῶν, ἀναφορῶν, ὑπομνημάτων τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν εἶχαν σταλῆ στὸ Πατριαρχεῖο… Ἐγὼ δὲ ἀπέστειλα στὸ Πατριαρχεῖο ἐμπεριστατωμένη μήνυσιν κατὰ τοῦ ἐν λόγῳ ἱεράρχου, ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ μήνυσίς μου πέρασε στὸ χρονοντούλαπο, χωρὶς κἂν νὰ ἐξετασθῇ, χωρὶς κἂν νὰ διαταχθοῦν ἀνακρίσεις.
Ἀντὶ δὲ νὰ ἐπιπλήξουν ἔστω καὶ μὲ τὴν ἐλαφροτέραν ἐπίπληξιν τὸν ἱεράρχη ποὺ ἐξέφερε τὴν βλάσφημη καὶ αἱρετικὴ αὐτὴ δοξασία, ἀπέστειλαν οἱ ἐν τῷ Πατριαρχείῳ ἐπιστολὴν πρὸς ἐμέ, διὰ τῆς ὁποίας εἰρωνικῶς γράφουν, ὅτι «εἶμαι εὐαίσθητος καὶ σκανδαλίζομαι ἀπὸ ὡρισμένες ζωηρὲς ἐκφράσεις»!
Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἕνας ἀπὸ τοὺς παρισταμένους μοναχοὺς – μέλη τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὁ τῆς μονῆς Ἰβήρων, διέκοψε τὸν σεβασμιώτατο καὶ μὲ ὕφος αὔθαδες εἶπε, ὅτι δὲν περίμεναν σὲ μιὰ τέτοια ἐπίσημη ἡμέρα νὰ θιγῇ ἕνα τέτοιο θέμα.
Ὅλοι περιμέναμε, εἶπε, ἡ ὁμιλία σας νὰ στραφῇ στὸ ἑορταζόμενο γεγονὸς τῆς ἁγίας Μεταμορφώσεως. Κατόπιν τούτων διαμαρτυρόμεθα καὶ ἀποχωροῦμε τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας.
Καὶ ἀπεχώρησε αὐτὸς καὶ ἕνα ἀκόμη πρόσωπο. Στὴν συνέχεια ἔδωσαν ἐντολὴ νὰ ἀποχωρήσουν καὶ ἄλλα δύο μέλη, παρὰ τὴν θέλησί τους…
Ὁ ἡγούμενος τῆς μονῆς εἶπε· «Συνεχίστε, σεβασμιώτατε».
Ὅλος δὲ ὁ ὑπόλοιπος λαὸς καὶ οἱ μοναχοὶ παρέμειναν στὴν θέσι τους μέσα στὸ ναὸ καὶ συνέχισαν τὴν ἀκρόασι τῆς ὁμιλίας τοῦ ἱεράρχου, ὁ ὁποῖος στοὺς ἀδίκως διαμαρτυρηθέντας καὶ θεατρικῶς ἀποχωρήσαντας εἶπε, ὅτι μίλησε γιὰ τὴν Μεταμόρφωσι τὸ πρωί, ὅταν αὐτοὶ ἔλαμψαν μὲ τὴν ἀπουσία τους. Καὶ μὲ στεντορεία τὴ φωνὴ προσέθεσε·
«Ἐμεῖς δὲν θα παύσωμε νὰ λαλοῦμε μὲ τὴν γλῶσσα τῆς ἀληθείας, ἔστω καὶ ἂν διωχθοῦμε, ὅπως διωχθήκαμε στὸ παρελθόν. Ἐμεῖς πάνω ἀπ᾽ ὅλα ὡς πολυτιμότερο ἀγαθὸ θεωροῦμε τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποία πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νὰ τὴν διαφυλάξουμε ἀκεραία καὶ ἀλώβητη.
Ἂν κάποιοι κληρικοὶ καὶ μοναχοὶ θέλουν νὰ τὴν προδώσουν καὶ νὰ τὴν παραδώσουν στὸν ἀντίχριστο πάπα, ὁ λαός, ὁ εὐσεβὴς λαός, ὁ πάντοτε σταθεὶς ἄγρυπνος ὡς φρουρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ τώρα θὰ ὑψώσῃ τὸ ἀνάστημά του καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέψῃ τέτοια προδοσία.
Ἐκφράζω βαθυτάτη λύπη, διότι τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ ὁποῖο θεωρεῖται πρόμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὑπερασπιστὴς τῶν ἱερῶν παραδόσεων –κατ᾽ ἐμὲ δὲ καὶ ἀλεξικέραυνον τῆς ὀρθοδόξου Ἑλλάδος–, προδίδεται ἀπὸ μοναχοὺς οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν βλασφήμους ἱεράρχας… Εἶνε τοῦτο σημεῖον ἐσχάτης καταπτώσεως! Ἀλλ᾽ ἂν αὐτοὶ τόσο φθηνὴ ἀντίληψι γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἔχουν, ἂς μὴ λησμονοῦν ὅτι ὑπάρχει λαός, ὑπάρχει τὸ λεῖμμα τῆς εὐσεβείας, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι πεθαίνουν γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἔχουν ὡς σύνθημα «Ὀρθοδοξία ἢ θάνατος» καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέψουν στοὺς νεωτεριστὰς νεορθοδόξους καὶ νεοπάτορες νὰ νοθεύσουν τὴν πίστι καὶ νὰ ὑποτάξουν τὴν Ὀρθοδοξία.»
ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΚΗΤΗ ΘΕΟΠΡΟΜΗΤΟΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ
ΕΝ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ ΤΗ 28/9/1990
-https://www.youtube.com/watch?v=Uyvcc0dX424
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 
Ο εν λόγω «επίσκοπος» που απεκάλεσε το Ιερόν Πηδάλιον «ΚΩΛΟΧΑΡΤΟ» ήτο ο Δέρβης Ιεζεκιήλ Κεφαλάς, βοηθός επίσκοπος του Μητροπολίτου Αυστραλίας,που μόλις πέρυσι προήχθη σε Μητροπολίτη από την ΙΣ του Φαναρίου!!!!!!!!!!!!! φαίνεται πως όσο βλάσφημος και υβριστής των θείων και ιερών κανόνων,των αγίων και θεοφόρων Πατέρων και εν γένει της Ιεράς Παραδόσεως είσαι τόσες πιθανότητες έχεις να διαπρέψης στο «αισθητόν στερέωμα» της μπόχας και της δυσωδίας του σκανδαλώδους εκκλησιαστικού κατεστημένου…
Ο μακαριστός π. Αυγουστίνος υπήρξε μπροστάρης του αντιοικουμενιστικού αγώνα. Με κηρύγματα, δημοσιεύματα, αναφορές, υπομνήματα, τηλεγραφήματα και ποικίλες παρεμβάσεις, ματαξύ των οποίων εξέχουσα θέση καταλαμβάνει η διακοπή του μνημοσύνου του πυραυλοκινήτως φερομένου προς ένωση μετά των αιρετικών παπικών και κηρύσσοντος και φρονούντος αιρετικά μακαριστού Αθηναγόρα στην οποία προέβη μαζί με τους μακαριστούς Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο και Παραμυθίας Παύλο το 1970, πολέμησε τον οικουμενιστικό ιό που έχει καθώς φαίνεται προσβάλλει ικανό αριθμό εκκλησιαστικών αξιωματούχων.
Αξίζει να παρατεθεί η κατακλείδα της έμπονης και αγωνιώδους επιστολής την οποία απηύθυνε το 1985 προς τον τότε πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Δημήτριο με αφορμή διάφορες εκτρωματικές οικουμενιστικές ενέργειες που σημειώνονταν τότε και που δυστυχώς εξακολουθούν να σημειώνονται με μεγαλύτερη ένταση και σε μεγαλύτερη έκταση και στις χαλεπές μας μέρες:
«Κρούων λοιπόν τον κώδωνα του κινδύνου εκ της εσχατιάς αυτής της Ελληνικής Πατρίδος εκφράζω την αγωνίαν ου μόνον του ποιμνίου μου, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΛΛΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ. Ακούσατε τας φωνάς αυτάς ως φωνήν υδάτων πολλών και μη μας φέρετε ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΚΟΛΟΝ ΘΕΣΙΝ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΩΜΕΝ ΕΚ ΝΕΟΥ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ.Ας μη θεωρηθεί τούτο ως απειλή, αλλ ως κραυγή πόνου και αγωνίας και ως υστάτη έκκλησις προς την υμετέραν Παναγιότητα διά την άμεσον επάνοδον της μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως εις την τροχιάν εκείνην, η οποία εν Πνεύματι Αγίω εχαράχθη εις οικουμενικάς και Τοπικάς Συνόδους και εκ της οποίας αείμνηστοι πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας, πρότυπα αληθών ποιμένων, ουδ επ ελάχιστον παρεξέκλιναν, αλλ εθυσίασαν και αυτήν την ζωήν των υπέρ της Ορθοδοξίας».
Τέτοιου είδους γλώσσα χρησιμοποιούσε ο φλογερός και ασυμβίβαστος ποιμένας της Φλώρινας, το εξαίσιο αυτό θρησκευτικό και εθνικό σύμβολο, ο μικρός το δέμας αλλά γίγας το πνεύμα και το ομολογιακό φρόνημα μακαριστός και πολύκλαυστος π.Αυγουστίνος! Αλήθεια τι θα σκεπτόταν, τι θα έλεγε και έγραφε και προ πάντων τι θα έπραττε ο αείμνηστος αντικρύζοντας τις σημερινές ασχήμιες και την προδοσία που συντελείται γύρω μας;
Καί η Ιερά Κοινότης, ουδέποτε προσκάλεσε τόν μακαριστό αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ, να επισκεφθεί την μοναστική πολιτεία
Καί υπήρχαν ηγούμενοι που έλεγαν σε τί κατάντια περιέπεσε η εκκλησία,με τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ!!!!!
Αγαπητέ μου κε Πανταζή, λυπούμαι που θα σας στεναχωρήσω λιγάκι, αλλά το γεγονός ότι η αρχεπισκοπεία του μακαριστού Σεραφείμ (Τίκα) αποτελεί περίοδο πρωτοφανούς καταντήματος του εκκλησιαστικού βίου, νομίζω ότι έχει αποδειχθεί πανηγυρικώς από τα πράγματα και υφ ουδενός αμερολήπτου παρατηρητή και κριτή δύναται να παροραθή και αμφισβητηθή.
Ο ίδιος ο π. Αυγουστίνος, στις 16/12 /1976 υπέγραψε κείμενο (συνυπογράφουν άλλοι έξι συνοδικοί, μεταξύ των οποίων και ο άρτι ως άγιος καταταγείς Εδέσσης Καλλίνικος (Πούλος), στο οποίο παρατίθενται τα εξής βαρυσήμαντα: «Ουδέποτε ασφαλώς εις την Εκκλησιαστικήν Ιστορίαν υπάρχει παρομοία περίπτωσις αλλοπροσάλλου, ανευθύνου και αυτοαναιρουμένης συμπεριφοράς Προκαθημένου της Εκκλησίας, ο οποίος καταληφθείς υπό αληθούς μανίας πάσης εν τη Εκκλησία κανονικής τάξεως, συνεχίζει, λόγω κεκτημένης ταχύτητος, την καταστρεπτικήν εις βάρος της ενότητος της Εκκλησίας πορείαν του».
Θα θυμάστε, ασφαλώς, τι τράβηξε επί του επαράτου σεραφειμισμού ο π. Αυγουστίνος (αποστολή σεραφειμικού αρχιμανδρίτη στη Φλώρινα το 1976 με σκοπό την προετοιμασία της εκπαραθυρώσεώς του, απειλές του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ εναντίον του).
Σας συνιστώ να μελετήσετε το βιβλίο του μακαριστού καθηγητού του Κανονικού Δικαίου στο ΕΚΠΑ Κωνσταντίνου Μουρατίδη με τίτλο «Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ».
Κύριε Νάνη ειλικρινώς σάς συμπαθώ, καί σάς εκτιμώ σε μεγάλο βαθμό. Θεμιτή νά υπάρχει διαφορετική προσέγγιση στην όλη πολιτεία τού μακαριστού αρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Θα μείνω σε τρεις σταθερές. Με κίνδυνο τής ζωής του βοήθησε και στην κατοχή και μεταγενέστερα ειδικά στην πατρίδα μου την Ήπειρο. Είχε ορθόδοξο φρόνημα, ουδεμία εκτίμηση στους Φαναριώτες…
Τό ότι αδίκησε κάποιους είναι αλήθεια, αλλά ο Κύριος βρήκε τα θετικά στοιχεία για να τον εντάξει στον παράδεισο, αμφιβάλλω αν τα βρεί σε άλλους προκαθημένους
Είστε ευγενής και καλοπροαίρετος αδελφός.
Ας κρατήσει ο καθείς τις απόψεις του.
Άλλωστε, έχουμε απέναντί μας πολλούς και μεγάλους εχθρούς.
Τον οικουμενισμό, την εκκοσμίκευση, την λαίλαπα της «πολιτικής ορθότητας».
Η νεοταξίτικη κυβέρνηση βαρύνεται , διά του γνωστού Μαργαρίτη Σχοινά, και με το πρόσφατο αίσχος της Turkaegean. Το τι έχουμε να δούμε ακόμη…
Χαίροις παραδόσεων ζηλωτά, πατρικῶν καὶ θείων, καὶ τῆς νήψεως ἐραστά· χαίροις προφητείας, ὁ μέτοχος καὶ τύπος, Ἑλλήνων Αὐγουστῖνε, φύλαξ καὶ πρόμαχε.
Ὅτε ἐξεδήμεις πρὸς τὸν Χριστόν, τότε ὀφθαλμοί σε, ἐθεώρουν ἱεραρχῶν, τῶν δυσσεβεστάτων, παμμάκαρ Αὐγουστῖνε, Φλωρίνης θεῖε στῦλε, Πάρου ἀγλάισμα.
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.
Ὅτε πρὸς Κύριον, σὺ ἐξεδήμησας, τότε ἐσείσθησαν, τὰ ἐπουράνια, ἱεραρχῶν ἡ καλλονή, πανένδοξε Αὐγουστῖνε, καὶ κατατηκόμενοι, ἐν δεινοῖς ἐθεώρουν σε, ἀπὸ τῆς κολάσεως, ἱεράρχαι ἀνόσιοι, ὡς ἔφη ἡ σεπτὴ Γαλακτία, Κρήτης ἀγλάισμα τὸ νέον.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χρυσόστομον νέον σε, χειραγωγὸν εἰς Χριστόν, ὀρθόδοξοι ἔγνωμεν, καὶ πλουτιστὴν τῶν πτωχῶν, Φλωρίνης ἐπίσκοπε, ὅσιε Αὐγουστῖνε, τοῦ Κυρίου προφῆτα, γῆς δὲ τῆς ἑλληνίδος, οὐρανόφρον προστάτα· διόπερ εὐσεβοφρόνως, πάντες τιμῶμέν σε.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Μυροβλύζει ὁ τάφος ὁ σὸς ἀοίδιμε, καὶ καταρδεύει καρδίας διδασκαλία ἡ σή, Αὐγουστῖνε νήσου Πάρου θρέμμα ἅγιον, θεῖε διδάσκαλε πιστῶν, τῆς Φλωρίνης θησαυρέ, προφῆτα καὶ ἱεράρχα, τῶν αἱρέσεων καθαιρέτα, καὶ θεοδώρητε Ἑλλάδος φρουρέ.